maandag 2 november 2009

Hulp in de huishouding

Tijm is een hele goede hulp in huis. Was opvouwen is favoriet. Eerst halen we de natte was uit de wasmachine. Dat mag Tijm doen. Alle was haalt hij uit de machine en doet hij in de teil. Ik mag niet helpen. Dan til ik de teil naar de waskamer, waar het droogrek is. Daar gaan we de was ophangen. Tijm doet de sokken. Ik weet niet wat het is met sokken, maar hij is er helemaal wild van. ‘Sojo’s’, heten ze in het Tijms. Juichend vist hij ze uit de teil, en vertelt erbij van wie ze zijn.
Hij hangt ze onderaan op het droogrek, terwijl ik de rest bovenin hang. Als de sokken op zijn gaat hij door met andere kledingstukken. Ik mag nog steeds niet helpen. Hij wordt ook erg boos als ik de door hem opgehangen was opnieuw op wil hangen. Dat je de dingen naast elkaar in plaats van bovenop elkaar moet hangen wil er bij hem niet in helaas.

Nadat de was hangt gaat de volgende vieze was erin – kleine kinderen maken veel was. Er lijkt een soort omgekeerd verband te zijn van formaat vs hoeveelheid vieze was. Pasgeboren baby’s zijn het ergst, maar peuters kunnen er ook wat van.

Tijm heeft uit het bergje vieze was zorgvuldig alle sokken van hem en zijn zusje gevist en gaat ermee aan de haal. Ze moeten in de laadbak van de trein. Vriendelijk doch beslist verzoek ik hem de sokken in de wasmachine te doen. Ik heb al geleerd dat afpakken zeer waarschijnlijk resulteert in een flinke hysterische aanval. Beter is hem te overtuigen het zelf te doen. Opvoedkundig heel goed of juist te conflictmijdend? Ik weet het niet, wel weet ik dat het werkt. En als moeder van een peuter en een baby is dat een niet onbelangrijk criterium. En als het werkt voelt het als een grote overwinning.

Nu heb ik helaas geen succes. Gedecideerd schudt hij zijn hoofd, no no. Heeft hij van zijn vriendinnetje Jenna geleerd, die kan ook zo prachtig overtuigt nee schudden.
Gisteren was het me na een vijf minuten durende discussie gelukt om hem geen zes autootjes mee te laten nemen naar de supermarkt. Dat geeft dus echt wel veel meer voldoening als je dan wint dan het meest geslaagde project op je werk. Het is ook lastiger.

Heb ik weer zin in zo’n discussie of ga ik vals spelen? Tijm is even afgeleid, hij gaat zijn kleurpotloden halen, die moeten ook in de trein. Snel pak ik de handvol sokken en prop ze in de wasmachine. Deurtje dicht, zeep erin, knop aan. Nu snel de deur van de bijkeuken dicht voor hij aan de knop gaat draaien en er een kookwas van maakt.

Terug in de kamer loopt Tijm rond met de trein. De kleurpotloden in de laadbak. Hij heeft het niets eens gezien! Ik voel me opgelucht, maar toch niet zo trots als gisteren. Ach, het kan niet lang duren voor er weer een kans is op een opvoedkundig moment!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten