donderdag 10 mei 2012

Het wagenpark

Ik weet nog goed, mijn eerste wagen. Zwanger van de eerste wist ik vooral wat ik niet wilde: zo’n stijlloze, té kleurige bak, op een frame met rare stalen buizen, en een stel wielen dat onder een formule één wagen niet zou misstaan. En dan ik erachter in mijn windjack en degelijke schoenen. Nee. De schattige poederblauwe jaren veertig wagen die we van mijn schoonmoeder erfden daarentegen leek niet opgewassen tegen hobbelige Engelse stoepen. Hij kreeg een ereplek in de huiskamer, als wieg, en ik struinde Ebay af, waar ik een prachtig Engels bloemetjes exemplaar opduikelde. Retro. Vintage. En dus, in mijn ogen, erg hip. Onderop zat een royale winkelmand. Ideaal, zei ook mijn moeder, die nog opmerkte dat zij vroeger een kinderwagen had met ruimte voor een krat bier. Ik knikte, beamend, zonder te bedenken dat ik nooit bier drink, en dat Engeland helemaal geen bierkratten kent. Maar hij kostte nog geen tientje, en met veel moeite propten we het onhandige vehikel in onze middenmaat auto.

Dat mijn Engelse vriendinnen het hippe aan mijn retrowagen niet zagen deerde me niet. Ook de boodschappenmand voldeed aan alle verwachtingen. Maar mijn rug verdroeg het duwen van de zware kar zonder zwenkwielen slecht. En in de achterbak van de auto was, als het ding er met veel moeite eindelijk in zat, zelfs geen plek meer voor een krat bier. Al gauw kocht ik dus mijn tweede wagen, ook op Ebay. Een lelijke deze keer, met drie zwenkende wielen, en een net iets te gifgroene kleur. Onderin bleef plek voor, zij het wat minder, boodschappen. Hoe soepel zwenkte het onding door het bos, en over onze velden. Ondanks de ruimte die hij in de achterbak overliet werd al snel een kleine opklapbuggy aan ons wagenpark toegevoegd, handig in de Londense metro.

De schuur werd voller en voller. Met de tweede op komst kon de oudste nog maar net lopen, we hadden een dubbele kar nodig. Maar wel licht duwbaar, voor mama’s reumarug. Deze keer deed ik uitgebreid onderzoek, bij vrienden, online, en koos uiteindelijk voor de dubbele uitvoering van de driewieler die we al hadden. Robuust, stevig, en ze zaten gezellig naast elkaar. Voor de pasgeborene monteerde je er een wiegje op. Geweldig, maar zelfs tweedehands nog schreeuwend duur, dus liet ik er per koerier een overkomen, uit Schotland. Met dit monster zat de achterbak weer vol, dus er kwam een grotere auto. Een stationwagen, met ruimte voor de dubbele kinderwagen, de opklapbuggy, twee steppen en twee fietsjes. En soms, op vakantie, zelfs een koffer.

Langzaam groeide het wagenpark aan, en net zo langzaam krimpt het weer. De Engelse bloemetjeswagen moest twee verhuizingen geleden het veld al ruimen. De wagen van schoonmoeder verhuisde naar zolder, voor toekomstige generaties. En nu de oudste twee goed kunnen lopen ging de dubbele wagen terug op Ebay. Met gemengde gevoelens zag ik hem gaan. Zijn enkele broertje staat als volgende op de lijst. Krampachtig zal ik me dan vasthouden aan mijn kleine opklapbuggy, zo lang als ik kan. Want waar moet ik anders mijn boodschappen laten?

8 opmerkingen:

  1. Ja wij hebben ook heel wat wagens versleten. Ik ben er nu bijna weer helemaal vanaf. De allerlaatste buggy staat nog op marktplaats.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo dubbel he, aan de ene kant wil je die ruimtevretende dingen gewoon weer kwijt, aan de andere kant is het toch moeilijk loslaten.... Die van ons gaat binnenkort op marktplaats. Nu ligt hij nog even aan het idee te wennen in de kofferbak van mijn auto, al een maandje of drie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, ik vind het met alle babyspullen lastig. Aan de ene kant staat opgeruimd netjes, maar het markeert zo het einde van een tijdperk. En dat is hard slikken...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel toevallig Karien - mijn Bugaboo staat nu op Ebay- 17 Watchers!!!!Ik heb m'n opklapbuggy ook nog steeds nodig dus die verkoop ik nog niet! Emma p.s. de Stokke stoelen gaan op Zondag! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Succes, mijn dubbele Urban Jungle bracht 185 pond op!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wij hebben de wagentjes weggeven nadat we er heel veel plezier van hebben gehad.
    Voor de kinderwagen met 3 wielen (quinny) hebben we, toen onze 2e werd geboren, een stoeltje gekocht die op de bak bevestigd kon worden zodat de oudste daarop kon zitten. (Ze schelen 15 maanden). En daarna hebben we zo'n plank voor achter de wagen aangeschaft. Echt ideaal. En later toen de derde kwam heeft de tweede weer vaker op de plank gestaan.
    De commode en bedje hebben we wel verkocht. Het enige wat we bewaren zijn wat schattige kleertjes. Deze worden nu gebruikt voor de poppen.

    Oja, wat ik ook nog wilde zeggen: 'wat een leuk poppenkastverhaal'. Ik zat er helemaal in!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. O, zo'n stoeltje lijkt me handig. Ik heb wel zo'n plankje gehad, maar dat was geen succes, helaas, 't lijkt me wel fijn.
    Ik heb ook een stiekeme doos met wat kleertjes en babyprullen bewaard, op zolder. Alleen de kinderwagen is verkocht (de dubbele leverde nog 185 pond op) en de rest heb ik weggegeven, je hebt hier van die kringloopwinkels voor het goede doel, ideaal. Voorzover het niet naar vrienden ging dan. Ik doe steeds zo veel weg, toch wordt het huis steeds voller. Zucht.
    En dank voor je complement. De kinderen zaten er ook helemaal ademloos naar te luisteren, zo leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb mijn laatste buggy (van 4) ook erg gemist, maar vooral bij het boodschappen doen. Een dubbele kar hebben we nooit gehad ondanks het 11 mnd leeftijdsverschil tussen 1 en 2. Ik hing de maxicosi ingenieus aan de buggy met zo'n speelketting als extra beveiling. Wilde nr. 1 lopen dan ging de maxicosi in de buggy. Later hebben we wel zo'n rijplankje gehad. Groot succes, je loopt alleen scheef, niet zo goed voor je rug! Het langst heb ik mijn voor-fietsstoeltje nog gehad, ook speciaal voor de boodschappen. De jongste was toen al minstens 5, maar gelukkig moest ik af en toe de buurkids naar school brengen en had ik dus nog een excuus.

    BeantwoordenVerwijderen