vrijdag 4 mei 2012

Een jaardag, en voor u: een kadootje

Zo, wat was ik druk, de laatste weken. Eerst de paasvakantie, toen het weekend met mijn oude studentenhuis, zonder kinderen, maar met veel drank en weinig slaap, daarna logees, ditmaal met extra kinderen en als klap op de vuurpijl een verjaardagsfeestje, en allerlei rompslomp waar ik u verder niet mee zal vermoeien. U snapt de strekking al, er bleef weinig tijd over voor leuke stukjes schrijven.
Maar, niet getreurd. Want ik heb wel degelijk wat geschreven deze week. Een screenplay, voor de poppenkast. Want Linde was jarig, en bij jarig zijn hoort een feest. Een prinsessenfeest moest het zijn. Met een prinsessenpoppenkast. Maar die prinsessenverhalen, tja, die zijn zo ouderwets. Met stijve prinsen en knorrige koningen. Niet geschikt, opvoedkundig gezien, in de eenentwintigste eeuw, althans volgens mij. Dus schreef ik een nieuw verhaal. Over een geheel eigentijdse prinses. En u krijgt het van mij deze week, gratis en voor niets. Voor als u ook een kleine dochter hebt die van prinsessen houdt en heel erg graag een poppenkast wil op haar verjaardag. Want dat is altijd weer een daverend succes. 



De prinses die niet wilde trouwen


Lang geleden, in een land hier ver vandaan, woonde eens een prinses. Deze prinses heette Liesje. Ze had lange blonde haren, blauwe ogen als de diepe zee, en ze droeg prachtige jurken. Haar lievelingsjurk was roze.

Liesje: ‘Hallo kinderen, wat leuk jullie te zien. Het lijkt wel een feestje. Is er iemand jarig? O, wat leuk. Ik ben ook jarig! Vanavond is er een groot bal, op het paleis. Dan gaan we de hele avond dansen. En ik houd zo van dansen. Dansen is echt mijn lievelings. Houden jullie ook van dansen? Ja? Dan moeten jullie ook komen!
Alleen, weet je wat zo stom is. Mijn ouders, de koning en de koningin, die willen dat ik ga trouwen. Met een prins. Een echte prins. En er komen zo meteen een heleboel prinsen op bezoek, en ik moet er een uitkiezen, waarmee ik vanavond het bal open. Blegh. Het zijn vast stomme, stijve prinsen. Ik wil helemaal niet trouwen. Ik wil de hele dag dansen, en spelen. Als ik trouw met een prins, moet ik koningin worden, en dan moet ik almaar buigen, lintjes doorknippen, en zwaaien uit de gouden koets.’

De koningin komt op: ‘Kom, Liesje, de prinsen zijn er. Zit je haar goed? Er zit nog chocopasta op je mond. En sta eens rechtop.’

De koning en de koningin gaan zitten op de troon. Een voor een komen de prinsen binnen. Als eerste komt de voetbalprins binnen. Hij rent hard rondjes.

Voetbalprins: ‘Eh, prinses! Hebbie ook een bal? Wat, is er niets te ballen hier? Nou zeg. Kom je dan kijken naar mijn wedstrijd volgende week? Ik wil wel zo’n mooie prinses, die op de tribune mooi kan zitten wezen, en naar me zwaaien.’

Liesje, stampvoetend. ‘Ik houd niet van voetbal. En ik wil helemaal niet mooi zitten wezen. Ik wil dansen. In het bos lange wandelingen maken en met stokken spelen!’

‘Volgende!’ roept de koning.

Prins Aap komt op, buigt, zegt, oeh, oeh, oeh, oeh. Hij aapt wat rond.

Liesje, stampvoetend.‘Wat een rare prins, ik wil hem niet, zeg. Deze heeft geen manieren. Hij lijkt wel een aap!’

‘Volgende!’ roept de koning.

Prins Pinguïn, buigend: ‘Goedemiddag prinses. Hoe maakt u het?’

Liesje, ijzig: ‘Dag prins Pinguïn.’

Prins Pinguïn: ‘Lieve prinses. Ik zou u graag meenemen naar mijn ijspaleis. Het is prachtig, met hoge torens van glinsterend blauw. Vol hoge glijbanen zodat we hard kunnen glijden en roetsjen.’

Liesje, boos: ‘Ik houd niet van roetsjen. Van glijden en roetsjen gaat mijn jurk kapot. En ik wil geen paleis van ijs. Veel te koud. Brr. IJs hoort in een bakje, drie bolletjes, met een parapluutje. Nee, ik trouw niet met hem. Nee. Nee!’
Liesje, gillend tegen haar ouders: ‘Ik ga helemaal niet trouwen, hoor je me. Ik wil het niet. Ik ga vanavond gewoon dansen met mijn vriendinnen. Als je me dwingt dan, dan... ehm... Dan ga ik dansen met een kikker! Ik wil geen stomme prins! En nu ga ik naar het bos. Ik ga spelen met stokken, rennen, en heel erg vies worden.’

Liesje in door het bos, spelend met een stok: ‘Ik ga niet trouwen met die gekke prinsen, hoor je. Zo’n voetballer, die alleen maar een vrouw wil die mooi zit te wezen. Of zo’n gekke aap. Of die kille pinguïn met zijn ijspaleis. Daar zouden jullie toch ook niet mee willen trouwen? Ik wil sowieso niet trouwen, en koningin worden. Dan moet ik de hele dag lintjes knippen. En buigingen maken. En zwaaien uit de gouden koets. Nee. Ik wíl het niet. Ik wil prinses blijven, en de hele dag dansen en in het bos spelen met stokken. En dan later, als ik groot word, worden wat ik wil. Misschien wel piloot. Of dokter. Of koning. Ja, ik wil koning worden. Dan ben ik de baas en moet iedereen doen wat ík wil. Wat denken jullie, kinderen, is dat geen goed idee?’

Kikker komt op, kwakend.

Liesje: ‘Kijk, een kikker. Die kan ik mooi meenemen naar het bal. Dat zal mijn ouders leren. Hallo kikker. Wil je mee dansen?’

Liesje speelt met de kikker. Ze dansen wat.

Liesje: ‘Kinderen, ik bedenk net wat. Kikkers zijn vaak betoverde prinsen, toch. Deze is wel heel knap. Wat denken jullie, zal ik hem kussen?’
Aarzelend. ‘Nee, toch maar niet, hij is zo groen en glibberig.’
Onder aanmoediging van de kinderen, veel heen en weer geroep, doet ze het toch, en warempel: hij wordt een prins. Een echte, een knappe! De prins valt Liesje om de nek. Hij kust haar terug. Hij is heel blij. Dan krabbelt hij wat terug.

Prins, mompelend: ‘Dank je wel, dat je me gekust hebt. Hij zucht. Heel lief van je. Maar. Ehm. Nu moet ik zeker met je trouwen?’ Hij kijkt de kinderen aan. ‘Zo hoort het, als een prinses een kikker terug in een prins heeft gekust, toch?’

Liesje: ‘Nou, liever niet. Ik wil helemaal niet trouwen. Ik wil geen koningin worden. Ik wil niet buigen, lintjes knippen, en zwaaien uit de gouden koets. Ik wil rennen door het bos en spelen met stokken. En worden wat ík wil. Piloot, of dokter.’

Prins: ‘O, ik houd ook van spelen met stokken. En ik wil ook niet trouwen. In ieder geval nog niet. Zullen we vrienden worden, en dan altijd doen wat we willen?’

Liesje: ‘Ja! En, mag ik dan later de koning worden?’

Prins: ‘Ehm. Nou, dat weet ik nog niet hoor. Dat zien we dan wel.’

Liesje: ‘Oké. Maar een ding dan wil ik nog wel vragen. Wil je vanavond de eerste dans met me dansen op het bal?’

Prins, roept blij uit: ‘Ik zou niets liever willen. Ik houd heel erg van dansen!’

Liesje en haar prins dansen samen weg. 

5 opmerkingen:

  1. Prachtig verhaal. Leuk, met stokken gooien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel goed heel goed, trouwen is helemaal niet nodig, ook niet als je al een grote prinses bent. ;-) Gefeliciteerd met je meiske!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Haha, mooie voorstelling. Niet meer bruikbaar voor de oudste helaas, maar wie weet, over een jaar of twee voor de jongste.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Isabelle/ Anni12 mei 2012 om 03:21

    mooi verhaaltje, zelfs nog voor oude meisjes die niet kunnen slapen...nu nog maar eens proberen. kus

    BeantwoordenVerwijderen