dinsdag 24 mei 2011

Rustpunt

Ik heb reuma. Vervelend. Meer dan vervelend, slopend. Alsof drie kinderen van nul tot drie niet genoeg zijn, er moet nog wat pijn bij. Zwangerschapshormonen zijn een weldaad voor de reumapatiënt. Jammer van de misselijkheid en moeheid, maar wat een luxe, pijnvrij zijn. Werd ik daarom steeds weer zo snel weer zwanger? Wellicht. Hoe dan ook, de ziekte is grillig, en nu, vier maanden na de bevalling, zijn de hormonen uitgewerkt en steekt het brute beest heftig zijn kop op. Bechterew. Het klinkt zo mooi. Chic. Maar dat is niet.

Er is weinig aan te doen. Medicijnen mogen niet, die sijpelen door in de borstvoeding. Stoppen met borstvoeding? Nee. Ik weet wel, poedermelk is prima, een waardig alternatief. Maar, net als kant en klaar maaltijden, babyvoeding uit potjes en wegwerpluiers, niets mis mee, gemak dient de mens, ook ik grijp er wel eens naar als het zo uitkomt, maar niet voor elke dag. Borstvoeden past bij mij. Ik geniet, ik ontspan, van die eet en knuffelsessies. Het gesmak. Het warme lijfje tegen me aan. Puur natuur. Ook Jasmijn geniet. Denk ik. Eigenlijk weet ik wel, als ik weg ben sabbelt ze met hetzelfde gemak en genot flessen leeg. Het maakt haar weinig uit. Nee, het is voor mezelf dat ik de brui niet aan de borst wil geven. Egoïsme. Ik, de altruïstische moeder.

Dus. Medicijnen mogen niet. Fysiotherapie helpt niet. Wat wel? Rust. Die rug niet te zwaar belasten. Ik beloof mezelf, gun mezelf, dat ik mag blijven voeden, als ik minimaal twee keer per dag een half uur op de bank ga liggen. Rusten.

Een geweldig plan. Ik begin meteen. Jasmijn slaapt in de box. Tijm en Linde spelen lief boven. Een half uurtje, meer heb ik niet nodig. Ik zet een kopje thee, gris een tijdschrift van de grond. Wacht even, eerst Linde op het potje, voor het mis gaat. Met het volle potje loop ik richting de wc, langs de wasmachine. Vol natte was. Als ik die te laat buiten hang is hij voor zonsondergang niet droog. O, de wasteil is vol. Ik vouw hem even leeg, berg de was weg. Een kwartier later wappert de was in de wind. Even sta ik stil, geniet van de zon, kijk de tuin rond. Wacht eens. Die net gezaaide plantjes zijn erg droog. Even sproeien. O, het konijn heeft ook al geen water meer. Tien minuten later loop ik naar binnen, ik gris wat speelgoed weg onder de struiken. Pluk wat onkruid. Auw. Een steek in mijn rug. Streng spreek ik mezelf toe. Rusten. Nu!

Ik loop naar binnen, pak de inmiddels koude thee, het tijdschrift en zak neer op de bank. Mijn billen raken de bank en ik hoor gekrijs, boven: ‘Mama, kom hier!’
Ik wervel naar boven, wijs terecht, kus af en spreek streng toe. Weer naar beneden. Nog een gil, nu uit box. Jasmijn heeft dorst. Eindelijk dan, op de bank, Jasmijn aan mijn borst. Hèhè. Ik zit. Rust.

15 opmerkingen:

  1. He, wat een leuke blog met zo gewone dingen die je schrijft.
    Mag ik je gaan volgen? En heb je zin om ook eens bij mij te kijken?
    Wat een heftig iets joh, reuma. Dat valt helemaal niet mee he?!
    Heel veel sterkte!
    En je hebt wel iets om voor te gaan he, die kleintjes van je!

    Groetjes van Christien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier geen reuma, maar voor de rest zo herkenbaar. Ik zie ook steeds allerlei dingen die nog moeten gebeuren.
    Gun jezelf die rust hoor, met of zonder Jasmijn op schoot/aan de borst. Al is mét natuurlijk vele malen meer genieten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb zo vaak gewanhoopt vroeger omdat ik niet meer wist hoe of wat of waar te beginnen. Geen Bechterew, wel MS ... en doordat de zwangerschapshormonen zo goed 'hielpen' ook 3 keer kort achter elkaar zwanger .... Leuk, hartstikke leuk, maar babies worden peuters .... en zijn oh zo vermoeiend ... Maar: neem je rust als 't mogelijk is, sla geen hulp af en laat liggen wat kan blijven liggen! Groetjes, Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oei nee, bechterew is geen pretje. ik hoop dat de met jezelf voorgescreven rust nog kunt blijven tot je erzelf de brui aan wilt geven

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Reuma is inderdaad slopend, ik heb het niet zelf, maar ken mensen met reuma.
    Fijn dat borstvoeding met Jasmijn je rust geeft. En dapper ook, dat je ondanks de pijn en de medicijnen die je niet mag hebben toch doorgaat met de borstvoeding.

    Ik heb zelf een zware Post Partum Depressie, slik ook behoorlijk wat medicijnen, maar er kan nog meer bij volgens de shrink. Maar ook ik geeft borstvoeding en wil daar ook niet te koste van medicijnen mee stoppen.
    Fijn te lezen dat er nog iemand is (jij) die voeden zo heerlijk vind.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh je, Bechterew. Hier helaas een aantal familieleden die dat hebben. Hopelijk gaat het je snel lukken die rust te nemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het is lastig, leren leven met een lijf dat niet zo veel kan als jij in je hoofd wel wil. En ik snap het helemaal, dat willen blijven voeden. Toen ik 2 weken na de geboorte van Neeltje ernstige trombose kreeg ben ik ook niet aan de pijnstillers gegaan, wilde persé blijven voeden. En oioioi, dat viel ook niet mee, wat een helse pijnen, maar ik voedde en daar werd ik erg gelukkig van. Tegenwoordig kan ik de (napijn) goed handelen, maar speelt het bekken nog wel eens op, met soms niet kunnen lopen als gevolg. Ik ben nu wel zo ver dat ik dan zonder schuldgevoel mijn werk op bel dat het helaas even niet anders is, dat ik niet kan komen. Want af en toe moet je toch echt toegeven aan die schreeuw om rust van je lijf.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pff, wat vervelend joh.
    Want er is natuurlijk altijd wel te doen in zo'n druk huishouden.
    Ik probeer mezelf maar voor te houden dat het maar een paar jaar zo druk is. Daarna wordt het vast minder... :-)

    Neem je rust, want aan een zieke overbelaste mama heeft niemand iets!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb zelf ook reuma (RA) en ben moeder van 3 kleine kinderen maar ik mocht tijdens het borstvoeding geven gewoon ibuprofen slikken van de doktoren hier in Amsterdam (dat hielp voldoende) en toen ik zwanger wilde worden heb ik prednison geslikt, ook dat mocht.

    Inmiddels ben ik over op Enbrel, weet niet of dat ook voor Bechterew is, maar het is ideaal (wel heeeel erg duur 800 euro per week, wordt vergoed door de verzekeraar als je toestemming hebt gekregen).

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Anne, ik slik ook ibuprofen, maar 't is helaas niet toereikend. Gelukkig gaat het wel wat beter de laatste dagen!
    En jeetje, al die andere mensen met nare ziektes, sterkte voor iedereen!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. nog even dit over borstvoeding en ibuprofen:

    Borstvoeding
    Als u dit medicijn in de normale dosering gebruikt, kunt u veilig borstvoeding geven. Het komt slechts in kleine hoeveelheden in de moedermelk terecht. Het wordt al jarenlang gebruikt door vrouwen die borstvoeding geven, zonder nadelige gevolgen voor het kind.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oh, dat is jammer voor je.......bij mij hielp het gelukkig wel en dat was nodig ook omdat ik anders nog niet eens een theepot kan tillen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. ik slikte bij linde zo veel dat ik er misselijk van werd en dacht dat ik zwanger werd... maar 't was dus niet genoeg

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een ellende, Karien; maar als ik het zo lees mag je ook helemaal niet stoppen met het geven van borstvoeding (ik vond het zelf volgens mij ook veel moeilijker om daar - na een jaar - mee te stoppen dan mijn dochtertje :-D)- want daar moet je wel rustig bij zitten of liggen. Sterkte!

    Vrienden van mij hebben een paar jaar geleden een kleinkunstvoorstelling over reuma gemaakt. Ze hadden daar ook een liedjes-cd bij - ik heb mijn exemplaar een keer weggegeven - maar als het je wat lijkt, kan ik ze wel vragen of die cd nog te bestellen is?

    Kleinkunstvoorstelling over Reuma 'Doe maar deur' - fragmenten (helaas niet zo goed te verstaan): http://www.youtube.com/watch?v=KLRkJqqkW4Y&feature=related

    Fragment van lied 'Ik wil begrip' uit de voorstelling: http://www.youtube.com/watch?v=tqz15o_yATk

    BeantwoordenVerwijderen