dinsdag 3 mei 2011

Honger

Jasmijn gilt. Jasmijn heeft honger. Sliep ze een paar weken geleden nog verzadigd van mama’s melk door van zeven tot zeven, nu gilt ze ’s nachts elke drie uur het huis wakker. Om mama. Melk, melk, meer melk mama. Dus mama geeft, steeds weer. Voeden als beloning voor aanstellerij, aandachtvragen of niet willen slapen doen we niet. Maar echte honger moet gestild. Jasmijn groeit er flink van. Als een reuzenbaby puilt ze uit de kinderwagenbak. De melk lijkt niet langer genoeg. Meer wil ze. Meer dan melk. Boos kijken haar kraaloogjes me aan over mijn borst. Na dagen van veel aanleggen is mijn voorraad weer netjes op peil, toch is het haar niet genoeg. De borst is leeg maar de honger blijft, een nieuwe borst wil ze niet. Tijd voor pap? Voor fruit, groente en ander lekkers? Papa vindt van wel. Hij is de gebroken nachten zat. Maar ze is nog geen vier maanden oud. Mag dat wel?

De wetenschap is verdeeld. Zeer verdeeld. Nadat Tijm was geboren mocht je beginnen tussen de vier en zes maanden. Als je kind eraan toe was. En liever later dan vroeger. Net voor de vijf maanden hield hij, en wij, het niet meer uit. Vanwege de familiegeschiedenis wachtten we tot negen maanden met het geven van gluten. Dat zou de darmen de kans geven verder te rijpen en de kans op allergieën verkleinen. Toen Linde geboren was waren er nieuwe inzichten. Gluten moesten juist vroeg gegeven worden, voor de zes maanden, en dan in kleine beetjes. Nu Jasmijn geboren is zijn er weer nieuwe feiten, nieuwe onderzoeken, nieuwe meningen. Je zou denken dat ik deze kinderen decennia in plaats van ruim een jaar na elkaar heb gekregen. Wachten tot zes maanden met vast voedsel zou juist toch schadelijk kunnen zijn. Duidelijkheid is ver te zoeken. Wetenschappers vechten elkaar de tent uit. Moeders die het beter weten maken de wetenschappers en elkaar af op online fora. Adviezen van instanties zijn tegenstrijdig en onduidelijk. Moeders worden er onzeker van. Ze weten het niet meer. Ik althans. Als Nederlandse in Engeland vraag ik me af: moet ik de Nederlandse adviezen aanhouden of de Engelse? Zijn Engelse babydarmpjes anders dan Nederlandse? Hoeveel van dit soort richtlijnen is überhaupt zinnig, hoeveel is klinkklare onzin?

Na het lezen van weer een welgemeende maar fanatiek expliciete mening welt er een geweldig diepe, wanhopige, schreeuw op uit het diepst van mijn borstkas. Genoeg. Boeken en internet uit. Weg ermee. De enige richtlijn die ik ga volgen is die van het gezonde verstand. Een verwaarloosd instituut in deze tijd van overgeorganiseerde consultatiebureaus, WHO richtlijnen en immer uitdijende stapels baby-verzorgingsboeken. Het ene kind is het andere niet. En ouders kennen hun eigen kind het best. Ik kijk dus naar mijn kind. Heeft ze honger, dan krijgt ze eten. Op de manier die mij goeddunkt. De enige die geraadpleegd wordt is papa. Moeders van nu, gooi ze overboord, de adviezen, de richtlijnen, de wetten en de regels. Vertouw op het oergevoel wat je stelselmatig geleerd hebt te onderdrukken: het moedergevoel. Het moedergevoel is goed. We kunnen het!

8 opmerkingen:

  1. Yeah! You go!

    Heel goed, hoor, Karien, ben het helemaal met je eens. Ik heb me ook gek laten maken door allerlei verkeerde, tegenstrijdige soms zelfs, adviezen op te volgen. En als ik gewoon gedaan had wat mijn hart me ingaf, was het allemaal veel gemakkelijker gegaan, dat merkte ik al bij nummer twee...

    Trouwens: je hebt een prijsje gewonnen bij me! Mail je even je adres?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou, ik vind het zo snel wisselen van richtlijnen en adviezen ook niet veel vertrouwen wekken. Lange leve het gezonde verstand. Toen een paar maanden geleden dat onderzoek in het nieuws was dat 'aantoonde' dat wachten tot 6 maanden een vitamine/minderalengebrek oplevert, en dat beginnen met 4 maanden toch beter is, vroeg ik de health visitor (ik woon ook in de UK) wat haar mening was. Ze keek me onbewogen aan en zei dat WHO adviezen wegens bureaucratische traagheid nogal traag naar de werkvloer door sijpelen en dat zij daarom (ja echt: DAAROM!) nog gewoon het advies van wachten tot 6 maanden aanhouden. Gezond verstand lijkt dus inderdaad de enige optie... Ik ben mijn zoontje van 5 1/2 maand een paar weken geleden begonnen rijstepap te geven (die luxe, met quinoa erin, mmmm). Hij slobbert het genoeglijk weg en is zoveel tevredener. Sinds vorige week ook wat gepureerde aardappel dik-vloeibaar gemaakt met borstmelk; gaat er ook in als koek. Fijn toch, voor kind en ouder?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi, mijn baby is ook ruim vier maanden oud. En ik ben sinds een week begonnen met een fruithapje. Hij vroeg en vraagt veel om de borst, krijgt die ook. Maar ik had het vermoeden dat er wel wat extra's bij kon. Dus ben ik begonnen met fruit. Hij vind het heerlijk. Net als mijn andere kinderen (9 en 12) krijgt hij rond die vier maanden dus wél bijvoeding. Ze kunnen me wat met hun richtlijnen . Net wat je zegt, vertrouw je gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Niets zo veranderlijk als die richtlijnen inderdaad. Oudste is 11 en hoe het bij haar ging is in niets te vergelijken met bij jongste (bijna 6). En dan hebben we ook nog ons nichtje (dik 2) en neefje (bijna 5 maanden). Alles gaat al weer zo anders. Moesten wij nog water koken (en uiteraard af laten koelen!) voor de fles, nu is blijkbaar gewoon warm (meer lauwig eigenlijk) water rechtstreeks uit de kraan al goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. inderdaad! Goed gezegd!!
    Lang leve het moedergevoel!
    Enne...ik sluit me aan bij een paar andere reacties...als het je echt te veel wordt, waarom niet wat aardappeltjes geprakt met moedermelk, of rijstvlokken met moedermelk. Ik leef met je mee hoor, onze jongste en derde sliep pas door op 10 ( ja TIEN) maanden..en idd elke nacht wakker op het uur Pi=3u14......
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vandaag en gisteren wat gekolfde melk gegeven met rijstebloem. Lijkt wel een ander kind en maar een keer wakker vannacht! Joepie, lang leve het moedergevoel...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. goed zo!!!!Goed gedaan van mama...en van Jasmijn natuurlijk!
    Veel liefs en véél rustige nachten gewenst
    MV

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed zo! Luisteren naar jezelf! De boeken zeggen zoveel, maar jij kent je kind het beste! way to go!

    BeantwoordenVerwijderen