woensdag 21 augustus 2013

Thuis

We zijn in het park. Het is druk, en als altijd trekken onze blonde kinderen de aandacht. Waar ze vandaan komen, vraagt een vriendelijke oude man aan Tijm en Linde. Ik spits mijn oren, nieuwsgieriger naar het antwoord dan de vrager. Ik zie mijn kinderen twijfelen. Ik zie ze elkaar aankijken, en, zonder woorden, de verschillende opties afwegen. Onzeker antwoordt Tijm, Engeland, mompelt hij. Hij kijkt me vragend aan en ik knik. Het is een goed antwoord. Eén ervan.

De vraag wordt hen vaker gesteld, en ze geven steeds een ander antwoord. Het is een moeilijke vraag. Geboren in Engeland, wonend in Singapore en in het bezit van een Nederlands paspoort. Mijn eigen situatie is hetzelfde, nog lastiger zelfs, want ik heb in meer landen gewoond. Op hoe meer plekken je woont, des te minder kom je van een van die plekken vandaan.

Toen we naar Singapore verhuisden voelde ik me heel snel thuis. Was dat omdat het me aan Maleisië deed denken, een van de landen van mijn jeugd? Misschien, ook, maar ik denk dat een andere belangrijke reden is dat Singapore boven al een immigrantenstad is. Elke Singaporees kun je vragen hoe lang hij, of tenminste zijn voorouders, hier al zijn. Natuurlijk zijn er verschillen. Er zijn de ‘Singaporesen’ die officieel staatsburger zijn. Zij zijn van overwegend Chinese afkomst, gevolgd door grote groepen met een Maleise of Indiase achtergrond. Dan zijn er de expatriates. The rijkere ‘expats’, uit Europa, Amerika, Australië of Aziatische landen als Japan, China, Korea en Vietnam. Er zijn de ‘foreign workers’, minder goed bedeeld, komend uit landen als Indonesië, Sri Lanka, India of de Filipijnen. Expatriates kunnen bezoekers zijn, tijdelijk uitgezonden, of de meer geaarde ‘permanent residents’ die van plan zijn te blijven. En dan zijn er natuurlijk Eurasians, en anderen van gemengde afkomst.

Vergeleken met andere landen ben ik weinig mensen tegengekomen die vinden dat zij, omdat ze hier langer zijn, meer rechten hebben dan anderen. Singaporesen beoordelen mensen niet zozeer op hoe lang ze er al zijn, maar op hoe lang ze willen blijven. Hier alleen voor een paar comfortabele jaren als expat? Slechts een simpele buitenlandse kracht? Dan kun je je mening beter voor je houden. Maar als je hier wilt blijven, en kunt en wilt bijdragen, dan wordt je uiteindelijk deel van de smeltkroes die Singapore is.

Voor mij, de zwervende nomade, is het natuurlijk maar de vraag hoe lang ik kan en wil blijven. Geen baan, geen verblijfsvergunning, tenzij we de begeerde ‘permanent residency’ aanvragen. En over een paar jaar kan het bij mij weer gaan kriebelen. Gelukkig heeft Singapore een plek voor mensen zoals ik: een bloeiende expat scene. Misschien moet ik dat antwoorden als die irritante vraag weer komt? Ik? Ik ben een expat. Een eeuwige expat. Blij te leven in een stad waar ik niet de enige ben.

Het is eigenlijk een stomme vraag. Ik woon hier. Ik ben een slak die zijn huis op zijn rug draagt, gelukkig met mijn leven. Als ik naar mijn kinderen kijk, worstelend met dezelfde vragen als ik, besef ik maar al te goed. Het maakt niet uit waar ik vandaan kom. Ik weet precies waar ik thuis ben. Daar waar mijn gezin is.

10 opmerkingen:

  1. Home is where the heart is. Maar ik moet zeggen dat ik toch wel blij ben dat mijn heart vrij constant op dezelfde plek is. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. fijn dat je het zo verwoord, want dit is zó waar! Zelf ben ik een 'thuis' type, mijn zonen hebben het reisvirus niet van mij geërfd. Jongste was dit jaar al in Australië, China (eventjes dan), Peru, Bolivia en Argentinië. Komende jaren wordt Letland zijn thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Letland, lijkt me ook spannend, ga je zeker wel een keer op bezoek, of niet?

      Verwijderen
  3. Het maakt inderdaad niet uit waar je woont, als je maar samen bent met je gezin.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Glimlach op mijn gezicht bij het lezen van je stukje. Ben benieuwd of je kinderen net zo worden als jij, van die slakken-types :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vaak, wel, als ik kijk naar mijn vrienden, dan zie je dat veel expat-kinderen zelf ook de wereld in trekken als ze ouder zijn.... we zullen zien... ben ook benieuwd!

      Verwijderen
  5. Er bestaat zelfs een naam voor dit fenomeen: third culture kids... Een leuke korte docu erover is hier te vinden: http://vimeo.com/adrianbautista/sowhereshome

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooie post.
    Hoewel niet geheel vergelijkbaar, toch enigszins herkenbaar.

    BeantwoordenVerwijderen