maandag 6 mei 2013

Een heleboel feest

Ik voelde me niet zo lekker. Ik wilde wel eerder schrijven over alle belangrijke dingen die er afgelopen week gebeurden. Over de nieuwe koning. Over Linde, die vier werd en naar groep 1 mocht. Over de Nederlandse expat gemeenschap die niet één dag maar dagenlang feest vierde, in het oranje, om de lokale bevolking te laten zien met hoeveel en hoe gek we wel niet waren. Over de champagnebar in de stad waar de we de inhuldiging zagen, en waar ze naast bitterballen en haring hutspot als barsnack serveerden. Over de vrijmarkt op de Hollandse Club waar de kinderen hun spaarpot leegkochten. Over de grote nieuwe tv waarop we, online, de inhuldiging nog eens zagen, en samen met de kinderen de mooie Máxima en de prinsesjes, in koninklijk blauw, bewonderden. De echte prinsesjes, dan wel blond maar zo anders dan die van Disney, en met hun bolle wangen en gapen zoveel mooier en perfecter.

Zo veel feesten, maar ik, die me niet lekker voelde, kon niet voluit meedoen. Maar hoe je je ook voelt, als moeder is er geen excuus voor een meisje dat vier wordt en een feestje wil. Of voor een vijfjarige jongen die beloofd is dat mama komt helpen met de oud Hollandse spelletjes. Of de tweejarige die alles wil.

Dus hadden we een feestje, de kinderen versierden hun eigen kroon, en cakejes, verkleedden zich als prinsen en prinsessen, zongen Happy Birthday, Lang zal ze leven en aten zelfgebakken aardbeientaart. Linde kreeg prinsessen en Barbie en veel bling. Bij de fietsenwinkel waar we het verjaardagskado gingen uitzoeken stroomden de tranen, toen Linde de zo begeerde prinsessenfiets niet mocht, omdat er ergens een grens is aan hoeveel Disney prinsessen een moeder kan verdragen.

Ook op school, in de nieuwe groep 1d, was er een feestje, en koningin Linde zat gelaten en ietwat verlegen op haar troon in de kring, de grote rode kroon met de 4 op haar blonde lokken. Er werd getrakteerd, dezelfde zakjes met popcorn en snoep als bij het afscheid van de peuterschool een paar dagen eerder. Ophalen mocht ik niet, ze ging wel met de bus terug. En op mijn vragen hoe het was, op school, kwam niet meer antwoord dan dat het leuk was. Ze zei toch dat het leuk was, mama, en stampte naar boven om haar nieuwe prinsessenjurk te halen.

Toen ik bij mijn arts, in het Singaporese ziekenhuis dat meer lijkt op een luxe hotel, klaagde dat het herstel na de operatie zo langzaam ging, had hij maar één advies. Rust. Dus nu lig ik op mijn bed en ontspan mijn lichaam, behalve de toppen van mijn vingers die heen en weer gaan over de toetsen. De feesten zijn voorbij. De prinses is weer naar school. De koningin gaat rusten.

6 opmerkingen:

  1. Hé, heb ik iets gemist? Heel veel beterschap in ieder geval! Tja, een moeder die zich niet lekker voelt, dat hoort niet in de wereld van een jong kind. Ik was vaak erg moe toen die van mij klein waren, wat heb ik vaak huilend van moeheid luiers verschoond .... Toen dacht ik dat het van de MS kwam, had ik toen maar geweten dat ik coeliakie had.
    Mijn oudste heeft de troonswisseling gevierd in Riga, ook apart, ook in het oranje gekleed en met haring en kaasblokjes. Groetjes, Inge

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, niet gemist, had niet zo'n puf erover te schrijven. Moest een operatie aan mijn neus, die zat chronisch verstopt... klonk heel simpel, nachtje ziekenhuis maar het herstel gaat langzaam helaas...
      en leuk ja, dat oranjegevoel over de hele wereld!

      Verwijderen
  2. hoorde dat er mensen problemen hebben met opmerkingen plaatsen? Ik snap niet goed waarom, sorry...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat erg voor je. Maar toch weer wel erg leuk geschreven ondanks je moeheid. Grappig hoor die kleine prinses van je!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. He wat vervelend zeg. Hoop dat je je snel weer beter voelt. En hang maar even lekker de Koningin uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mama's kunnen niet ziek zijn. Maar soms moet het even. Sterkte en probeer zoveel mogelijk rust te pakken (hulp?)

    BeantwoordenVerwijderen