vrijdag 9 november 2012

Rustig vaarwater

Het water kabbelt lustig, het zonnetje schijnt. In een klein bootje tuffen we over het zeegat van Mandurah. Tijm, Linde en Jasmijn zijn om de beurt kapitein, sturend op schoot bij papa. De scheepsmaten zitten braaf op het bankje voorin.
De lucht is blauw, op een paar schapenwolkjes na, en het water voor ons leeg. ‘Wat een rust,’ verzucht ik, en strek mijn benen in de Australische lentezon. Dit is pas vakantie. Ik geniet van de stilte, tot een schel kwetterende meeuw rond ons bootje zweeft. Ik frons hem toe, en hij scheert krijsend weg.  
Niet veel later begint het.
 ‘Mama, ik heb honger.’
Ik zucht. Kunnen ze nou geen vijf minuten zonder eten? Gewoon genieten van de frisse buitenlucht?
‘Nee, nu even niet. We hebben net gegeten.’
Jasmijn rommelt door de tas.
‘Afblijven!’ snauw ik.
Ik spreek mezelf toe. Rustig blijven. Genieten. Niet escaleren. Jij bent de volwassene. Ik adem diep in. De zilte zeelucht doet zijn kalmerende werk.
‘Kijk,’ wijs ik, ‘een pelikaan.’
Het werkt. Vijf hele minuten wordt er gestaard naar de grote witte vogel met zijn lompe snavel. Dan vlieg hij weg. Majestueus zeilt hij over de luifel van ons bootje.
Twee seconden later begint het weer: ‘Mahama.’
‘Ja?’
‘We hebben honger.’
Ik heb er geen zin in. Ik ben ook op vakantie. Ik diep wat mandarijnen uit de tas en deel uit. Zes mandarijnen verder is de trek niet gestild.
Jasmijn heeft de tas weer te pakken. Haar graaiende vingers halen alles overhoop. Beet! Triomfantelijk steekt ze een gele zak omhoog.
Tijm laat zijn kapiteinsplek bij papa in de steek en holt naar achter. Ook Linde komt aangesneld.
‘Bananensnoepjes!’ juichen ze.
Weer geef ik toe. Ik heb nog steeds vakantie.

Met volle monden en handen stuur ik ze weg. ‘Genoeg, ga maar weer spelen. Varen. Kapiteintje spelen. Whatever.’
Maar steeds komen ze terug. ‘Bananensnoepjes, mama. Ik wil snoepjes. Ik wil. Ik wil. Mahama.’
Jasmijn, die nog niet kan praten, steekt haar hand weer in de tas.
‘Nee,’ zeg ik streng. ‘Genoeg. We zitten lekker op een boot. Op een prachtige lagoon. Ga eens rondkijken. Kom. Wie ziet er een dolfijn?’
Maar het azuurblauwe water is strak en leeg.

‘Bananensnoepjes,’ roepen ze, ‘nee!’ roep ik terug, en ze zetten het op een krijsen.

Ik vloek, binnen en buitensmonds. ‘Jullie zijn werkelijk, waar, on-ge-lof-e-lijk. We nemen jullie nog eens mee in een bootje, stelletje verwende snotapen. Je zit in een bootje, in Australië, op een prachtige lagoon. En het enige wat jullie kunnen doen is zeuren en zaniken om bananensnoepjes. De volgende keer blijven jullie gewoon thuis. Dan sluiten we jullie op in jullie kamer, met een zak bananensnoepjes. Dat vinden jullie leuker dan varen blijkbaar. Gaan papa en ik lekker samen in de boot.’

Het gekrijs zwelt verder aan, en het idee wordt steeds aantrekkelijker, lijkt steeds uitvoerbaarder. Ik knijp de zak in mijn hand stevig dicht, en overweeg het ding overboord te gooien. Op is op en weg is weg. Maar zolang het snoep in deze boot is zullen we geen rust hebben.

Kinderen, werkelijk waar. Doe mij maar het kalmerende geluid van schetterende zeemeeuwen.

19 opmerkingen:

  1. Om die reden heb ik er maar eentje ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kunnen ze in hun eentje dan niet zeuren? Of had jij geluk?

      Verwijderen
  2. Goed geschreven zeg! En ik zie het he-le-maal voor me. Tijdens het lezen moest ik wel weer gniffelen. De woorden en zinnen zoals 'on-ge-loof-lijk zijn julle zeg' en 'jullie moeten je schamen' en 'wat zijn jullie ondankbaar zeg' krijgen mijn kinderen regelmatig te horen van mij. Het is ook overal hetzelfde.

    Maar nog even een vraagje: hoe komt het dat ik het recepten stukje niet meer kan zien en dat ik het vorige stukje niet kan openen om te lezen? Daarvan zie ik namelijk alleen de titel 'overstag'. Geen idee of meerder lezers hier last van hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh..gelukkig..ik kan wel de recepten zien nu ik het kopje 'opmerkingen' heb aangeklikt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hmm, hopelijk blijft dat zo, ik heb geen idee waar het aan ligt...

      Verwijderen
  4. haha, herkenbaar..

    toen de kinderen in de auto maar bleven zeuren om snoep waarschuwde ik ze dat ik het uit het raam zou gooien als ze zo doorgingen. Ze gingen door.

    een handje snoep uit het raam leverde in eerste instantie uiteraard een enorme krijspartij op, maar heeft daarna toch lang effect gehad..

    klinkt erg gemeen als ik het zo opschrijf, maar eens checken of ze er nog trauma's van hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. haha, geniaal. de enige reden dat ik het niet deed, wat dat het me zo vervuilend leek ik een natuurgebied ;)
      ben benieuwd hoe het zit met die jeugdtrauma's, haha

      Verwijderen
  5. Ik heb hetzelfde probleem bij het logje Overstag, en heb op mijn telefoon geen kopje opmerkingen, helaas! Wat een heerlijk herkenbaar logje is dit weer! "Mamamonster" blijft mijn favourite, en ondertussen een gevleugelde uitspraak tussen een vriendin en mijzelf: "ik moest me weer flink inhouden om het mamamonster te beteugelen". Hartelijke hollandse groeten, Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zoals ik al zei weet ik het ook niet, laat maar weten als het erg vaak gebeurd. Niet dat ik dan zou weten wat eraan te doen, maar ik kan wel even kijken.
      En ja, dat mamamonster is wel een klassieker. Ik denk er ook nog regelmatig aan helaas, alhoewel ik er ietsje beter in wordt.

      Verwijderen
  6. Ook ik kan alleen 'overstag' zien bij je vorige blogpost en niets lezen. Ook op je nieuwste kamelenvoer is het heel kaal, geen recept, maar ook niets met oudere posten etc. Geen opmerkingenmogelijkheid, geen contact, helemaal niets, alleen je basisverhaal. Zó wordt het voor Janneke Vreugdenhil wel erg moeilijk om te reageren op jouw blog! Gr, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. he, wat vervelend. Bij mij ziet het er allemaal gewoon normaal uit...
      Ik zit even midden in het spitsuur van kinderbedtijd en tegelijkertijd een taart versieren want Tijm heeft morgen een verjaardagsfeestje, dus even geen tijd om er naar te kijken. Misschien vanavond, maar er moet ook nog een stapel ballonen opgeblazen ;)

      Verwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi, dat is ook vreemd. Ik stond er 3x op en nu kon ik het zelf verwijderen namens jou!. Heel vreemd. Gr, Gerry

      Verwijderen
    2. Volgens mij mocht je hem gewoon verwijderen namens jezelf, er staat nu 'verwijderd door de auteur' namelijk. Ziet het er verder weer goed uit? De problemen waren namelijk niet iets wat ik kon oplossen, lag aan blogger volgens mij. Hier ziet het er goed uit...

      Verwijderen
    3. Met firefox gaat het goed! Met mijn oude versie van explorer niet. Ik heb geen idee welke browser mijn smartphone gebruikt, maar daar ziet het er ook niet helemaal lekker uit.

      Hoe dan ook: het is slechts ter informatie, ik snap dat jij niet kan helpen wat blogger er van maakt...

      Groetjes
      Marieke

      Verwijderen
    4. Thanks, ik zal blogger eens mailen of zij een oplossing hebben. Ik merk het vaker de laatste tijd dat oude browsers veel sites niet aankunnen. Erg irritant!

      Verwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hihi, heerlijk herkenbaar (die van mij eten niet maar zeuren weer om anddere dingen en waarderen ook niet wat papa en mama leuk vinden op vakantie (-: ) en om die reden heb ik vaak geen zin om op vakantie te gaan met zijn allen! Is niet uit te leggen aan sommige mensen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik houd (gelukkig) wel altijd zin in vakantie. Mijn kinderen zijn vooral vervelend als ze zich vervelen, en thuis zijn ze vaak het ergst! Maar het kan wel mijn dag af en toe flink verpesten dat gezeur...

      Verwijderen