maandag 19 november 2012

Hij kom, hij komt… ook hier

Op de kade, in de brandende zon, heeft zich een kleurige mensenmassa verzameld. Ook wij wurmen ons ertussen, naar een mooi plekje vooraan. Gelukkig vinden we er een, bij het water, achter het hek. We kijken uit over de jachthaven. Het knalblauwe water en de witte schepen, achter de pier wiegen wat palmbomen. Een heel gewoon tropisch tafereel. Op de pier gaat het er anders aan toe. Over een verhoging bij de jachthaven rent een meneer met een paarsblauwe hoed in de vorm van een boot. Hij roept, gilt, zingt. Hij zweet. Ook de zingende mensenmassa wist zich het voorhoofd af. Wat is het heet. De kinderen, in bonte mutsen en rode mantels, lijken weinig last te hebben. Ongeduldig rennen ze rond.

We wachten. We turen het water af, of kijken naar de druk pratende meneer. Een kindje is zijn ouders kwijt. De boot is vast de weg kwijt. Dan schalt er muziek door de haven.  We zingen, we springen, we zijn zo blij. Ongeduldig rekken we onze halzen. We zingen over donkere nachten en lelijk weer, en we denken aan hagel en wind, aan rijp op het gras en die zwarte, koude ochtenden waar je in het donker naar school fietst. Intussen hamert de zon op onze hoofden en gutst het zweet in dikke stralen over onze ruggen.

Dan zien we, van om de hoek, een boeggolf de haven in rimpelen. We strekken onze nekken verder en jawel: hij komt! Op het dak van de boot dansen kleurige zwarte pieten, in warm fluweel, het zwart stroomt langs hun oren. Handen strooigoed scheren over het water. De goedheiligman en zijn knechten klimmen de kade op en de pepernoten vliegen rond. Grijnzend laat Tijm me de gevangen schat zien, vanonder zijn rode mijter. Linde, met gestreepte muts, heeft haar mond zo vol dat praten teveel is. Glunderend rennen ze rond, rapend en joelend. Zo’n intocht kenden ze alleen van tv. We verhuisden van Engeland naar de tropen en opeens zijn we terug in Nederland. Raar, maar ook weer niet. Ik geniet, want deze hete, bezwete intocht is voor mij precies zoals het hoort. In Maleisië, in Oman, ook waar ik vroeger woonde  voer de goedheiligman langs, altijd koel en waardig in de hete zon. Net als hier, in Singapore’s Keppel Bay. En dan door, in vliegende vaart, want over acht uur moet hij in Roermond zijn.  Gelukkig maar, dat zijn boot een speedboot is.

Een uurtje later, met vierhonderdvijftig kinderen in de airconditioned zalen van de Hollandse Club hebben we de tropen helemaal afgeschud. Het is, zoals het altijd, overal, is geweest. We wachten, weer, want de oude baas is onveranderlijk te laat. Hij was, per abuis, aanbeland bij de Japanse Club om de hoek. En genoot zo van de sushi aldaar, dat hij bleef lunchen. Er wordt gezongen, gestrooid en er zijn kadootjes.

Die avond lopen, Tijm, Linde en Jasmijn zorgelijk rond met hun schoenen. We hebben geen schoorsteen. De airco, stel ik voor, maar nee, die hangt aan het plafond. Ze kiezen voor de balkondeuren, geopend op een kier. De wortel en de sla liggen klaar in crocs en slippers. En we wachten weer af…

13 opmerkingen:

  1. Leuk om die tradities zo toch mee te kunnen geven he. Hier keken wij wel naar de intocht op tv en over twee weken gaan we hem live zien samen met een handjevol halfnederlandse kindjes zo'n 100 km. verderop.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk, zo deden we het in Engeland ook, maar hier is het een mega event!

      Verwijderen
  2. Heel bijzonder dat de Sint ook daar, ver weg komt.. heeft hij ook slippers of toch gewoon dikke zwarte schoenen?
    En wat vinden de locals er van?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, gewoon dikke schoenen. Hij moet het goed heet hebben gehad. Onze hulp uit Indonesie was mee, om Jasmijn halverwege mee naar huis te nemen voor haar slaapje, en ze vond het wel erg maf allemaal. Vooral dat er zo ontzettend veel mensen waren. Op de club waren 450 kinderen, tel maar na, plus ouders, minstens duizend. Op de pier waren het er nog flink wat meer!

      Verwijderen
  3. Heerlijk nostalgisch! Ik herinner me dat ik zelf Zwarte Piet was in Oman, toen jullie nog niet geboren waren. We moesten echt vanuit zee komen aanvaren, dus we lagen een uur lang in de brandende zon , 40 graden, te wachten achter een gigantische olietanker. Hoog vanaf die enorme tanker keken allemaal japannertjes naar beneden, naar wat dat in vredesnaam voor een raar bootje was met die verklede mensen erin. We hadden toen van die witte papieren kragen. Heel handig. Voor de Sint ontvangen kon worden moest hij zich echt opnieuw schminken. Misschien zat hij daarom bij de sushibar bij jullie? Jullie zetten jullie schoen geloof ik altijd bij de voordeur. In het kader van niet bang maken, dat de sint binnenkomt. Hij belde gewoon aan en dan kon hij zo bij de schoenen.
    Eveline

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heerlijk dat de Sint niet aan een grens gebonden is. Hoop dat jullie er net zo van genieten als hier in NL!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ach wat heerlijk he, die sint. En fijn dat hij supersnel is!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Karien,
    Even off-topic, aanhakend bij een van je stukjes van vorig jaar. Mijn zoon Robin, net twee, begint aardig te praten en hij spreekt... Tinnetaal! Als je het eenmaal onder de knie hebt is het goed te volgen, met hier en daar een misverstand, zoals jij ook al zo grappig beschreef over 'tas'. Toen ik jouw stukje nog eens na-las was het zo herkenbaar. Even een klein voorbeeldje, gewoon omdat het zo koddig klinkt: gisteren las ik met hem "Nijntje in de speeltuin". Op de bladzijde waar Nijn op de schommel staat gaf hij een klap op het plaatje en riep "Toute tonijn! Tonijn titte, niete taan!" Die kun jij vast makkelijk ontcijferen :-)
    Ik vind taalontwikkeling een van de allerleukste dingen aan kleine kinderen hebben, en mijn beide kinderen waren ook heel verschillend daarin.
    Groeten,
    Petra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O, wat heerlijk, die tinnetaal was zo schattig. en dat tonijn, hihi.
      Jasmijn begint nu ook net te praten, maar is nog compleet onverstaanbaar. Mauw gebruikt ze vooral heel veel. En krokke (danwel haar croc schoenen of een krokodil, of de gruffalo) Tijm is Tij, LInde ninne. Indah, onze hulp wordt Anna. Ik ben benieuwd hoe dat over een paar maanden klinkt!

      Verwijderen
  8. He karien, fijn dat hij bij jullie komt. Ik heb hem in Bremen nog niet gezien. Als eetje wat groter is dan moet je me maar tips geven over hoe ik uitlegen dat duitsers een kerstman hebben, maar ook een soort sinterklaas, maar dan heel anders. Ik geloof met elfjes oid...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kinderen zijn daar heel makkelijk in, dat je zowel een kerstman en een Sinterklaas hebt vinden ze ook helemaal niet raar. Wat ik doe is niets uitleggen tot ze ernaar vragen... Hebben ze in Duitsland niet van die hele enge Pieten die gemeen zijn? Weet het ook niet precies... Maar E zal wel genieten van alle verschillende festiviteiten, doen de mijne ook!
      xx

      Verwijderen
  9. De wortel en de sla in de crocs en de slippers :-D.
    Waar wij wonen doen alle kinderen van alle scholen vanaf groep 5 mee met de (plaatselijke)Sinterklaasin- en optocht. Dit jaar liep Bonkje de tweede keer mee - met de hele klas verkleed als pakjes: kartonnen dozen met Sinterklaaspapier en strikken eromheen. Wij hoefden weliswaar niet bang te zijn dat de schmink uit zou lopen door de hitte, maar hadden een ander probleem: de tweeënhalf uur dat we buiten waren heeft het aan één stuk door geregend. Halverwege de optocht was er van de pakjes nog maar weinig over...

    BeantwoordenVerwijderen