donderdag 12 januari 2012

Hier en nu

Een jaar geleden, ongeveer rond deze tijd, hing ik, vlak naast waar ik nu zit, gebogen over mijn fitbal. De deurbel ging. Nooit leefde ik zo intens in het moment. Ik greep Roel vast. Ik liet hem niet los, zelfs niet om de deur open te doen voor de midwife. Woord voor woord, beeld voor beeld kan ik me herinneren wat er vervolgens gebeurde. Niet de pijn, maar ik in het bad en op de bank, Jasmijn op mijn buik. Tijm en Linde met Roel naast ons, breed lachend. Mijn familie en ik. Verder bestond er niets. De volgende dag vloeide alles vanzelf op papier.

Wat ik gisteren deed is vaag en grijs en wat ik morgen ga doen weet ik nog niet. Van de toekomst kan ik alleen dromen. Mijn brein bevind zich in Maleisiƫ, dertig jaar geleden, in mijn nieuwe boek. Het afgelopen jaar bestaat uit snippers. Kiekjes. Een breeduit lachende baby op het strand. Een meisje met twee blonde staartjes en een mond vol bramensap. Een jongetje roerend in een kom pannenkoekenbeslag. Roel en ik in de zon op een rots, de kinderen op schoot, lachend naar de camera. Klik. De foto ving ons geluk.

Heerlijk is het, als je niet droomt maar bent. Hier bent en nu bent. Hier en nu spelen een prinses en een koning in een tent. De prinses, in een roze glimjurk, stalt haar hofdames op een rijtje uit. Poppa, Pop, Nelly en Upsiedaisy. De tent is haar kasteel. Dan trekt ze aan mijn mouw. Honger. Ze wil brood, met chocopasta. Nog even, wijs ik naar de klok. Over een uurtje. De koning rent naar de achterdeur, om te kijken of de boontjes die we gister zaaiden al opgekomen zijn. Nog even, zeg ik, als de lente komt. Morgen kijken we weer. Maar het hier en nu kent geen morgen.
Langs de bank loopt een wezentje met een grote grijns. Vandaag is het een jaar geleden dat ze geboren werd. Het jaar is weg maar niet kwijt. Het was een zwaar jaar vol mooie dingen. Ik berg het op, in een laatje. De moeilijkheden onderop, uit het zicht. De betere dingen erover, om ze af te dekken. De allermooiste herinneringen mogen aan de muur, in een lijstje. Ik wil zoveel vastleggen en bewaren. De vieze monden vol appelstroop. Die brede grijns met maar een paar tanden. De peinzende blik waarmee hij een damsteen verschuift. De twee uitgestoken armpjes in bed die een nuffel eisen. Samen ’s avonds op de bank. Het huppelende jongetje met de rugzak op weg naar de peuterschool. Het badeendje, vastgeklemd in twee knuistjes. De oneindige spelletjes die we spelen. Alle koekjes die we bakken. De eieren bij het ontbijt met papa. Rennen door de tuin. Lavendelzakjes maken. Borstvoeden op een klif aan zee. Het tuintje van Tijm, met ijsstokjes. Een roze flanellen pyjama met rozen. De snelste kruiper. Modderige laarzen. Eikels zoeken ~n het bos. De klimboom. Bramen plukken. Een lijfje dat zich in duizend bochten wringt.

De muur hangt vol. Ik draai hem de rug toe en kruip de tent in om het hier en nu te zoeken. We gaan taart eten.

14 opmerkingen:

  1. grrr, een dag te laat. Had gisteren geen internet...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je verhaal is er niet minder mooi om!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je! We hadden dus een hele dag geen internet, telefoon of tv. Erg fijn...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Van harte gefeliciteerd! En wat heb je het toch weer prachtig beschreven! Heel erg goed.
    Geniet van al het moois!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ook dank anoniem. Ben wel een beetje benieuwd wie je bent trouwens ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat prachtig geschreven, ik heb er echt van genoten!

    En alsnog van harte gefeliciteerd. Het zal vast een heel mooie dag zijn geweest ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi om te lezen! En een dikke proficiat :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha, een beetje nieuwsgierig? Onze partners zijn neven van elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nu ben ik nog meer nieuwsgierig...hij heeft er een hoop!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Gefeliciteered! Tja, de zoektocht naar het hier en nu. Ik ben het ook vaak even kwijt. Toevallig ook mijn blogje vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ha, dat klopt! Het zijn er inderdaad een hoop. Deze heet Mark.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een mooi logje. Alsnog van harte!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat mooi geschreven! Een beetje laat, maar alsnog van harte gefeliciteerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Prachtig - en herkenbaar - enerzijds koortsachtig alles vast willen leggen zodat je het niet vergeet - maar ook weer niet zo koortsachtig dat je vergeet het nu, hier te beleven. Zo te lezen slaag je daar aardig in!

    BeantwoordenVerwijderen