donderdag 29 september 2011

Melk zonder melk

Ze is terug, de lieve, blije Jasmijn. De vrolijke baby, de lachebek. Levendig schuift ze door het huis, vastberaden haar energie, nu ze die niet meer kwijt raakt aan huilen, stuipen en trekken, te besteden aan het leren kruipen. Ze strekt haar armpjes uit, duwt haar kont omhoog en als een rups schuifelt ze voort. Ze trekt, ze duwt, vastberaden ploetert ze door, ze geeft niet op tot ze haar doel heeft bereikt: De oranje auto, de tuinboon, de ballon. Tijm vindt het prachtig, deze mobiele zus. Hij rent om haar heen en juicht haar toe. Tijm oefent mee, ook hij wil leren kruipen. Hij sjeest voorbij op zijn knieën en graait de oranje auto vlak voor Jasmijn’s verbijsterde ogen weg. ‘Kijk eens mama, kijk eens hoe goed ik het kan!’

Ook Linde vindt de levende babypop die steeds meer kan machtig interessant.
‘Ik Jamijn eten geven mama? Ik haar melk geven?’
‘Nee,’ gil ik en net op tijd graai ik de melkbeker voor Jasmijn’s lippen weg. Even later trek ik op het nippertje Linde’s toast, rijkelijk belegd met boter en Marmite, weg uit Jasmijn’s vuistje.
‘Nee Linde, dat is jouw boterham. Jasmijn mag die niet.’
‘Ja,’ houdt Linde vol. ‘Vindt Jamijn wél lekker.’
Jasmijn’s grissende armen en wijdopen mond vallen haar bij.
Kijk maar, wijst Linde. ‘Jamijn wél botaham lekker.’

Maar ze mag niet, echt niet. Geen melk en geen boter. Althans niet van de koe. Alleen haar eigen speciale melk, die uit het roze blik. Melk zonder melk. Melk waarvan de melkeiwitten waar ze zo slecht tegen kan kleingeknipt zijn tot stukjes die ze kan verdragen. De melk zonder melk is een zegen. Weg zijn de krampen, het spugen en de rare dunne poep. Weg is het slechte slapen en de ellendige huilbuien. Niet alleen Jasmijn maar wij allemaal doen het er goed op. Toch is het is niet makkelijk. Ze mag geen melk, maar ook niets waar melk in zit. Koekjes, toetjes, boter, overal dreigt gevaar. Leg dat maar eens uit aan een acht maanden oude baby, haar driejarige broer en haar tweejarige zus. Jasmijn, veel te nieuwsgierig om iets te laten, stopt alles binnen het bereik van haar graaivingers in haar happende mond. Jasmijn’s ontdekkingsreizen worden langer, haar bereik groter, en niets is meer veilig in huis. We moeten aan het werk. Rondslingerende lego, knikkers en pennen moeten het veld ruimen. Deuren moeten dicht en het traphek weer op de trap. Rondslingerende lego en knikkers moeten nog een keer opgeruimd, want ze vinden keer op keer opnieuw hun weg naar de grond en Jasmijn’s mond. We weten hoe het werkt, zo’n kruiper in huis, maar er moet meer weg. De verdwaalde melkbekers in de speelgoedkist. De halve boterhammen met kaas op de bank. De koekkruimels onder de stoelen. De parmezaanse kaas in de pastasaus.

Terwijl Jasmijn almaar sneller rondschuifelt wennen wij langzaam aan een koemelkvrije baby. Ze vaart er wel bij. Ze groeit er goed op. Hopelijk groeit ze er ook snel overheen.

5 opmerkingen:

  1. Wat heerlijk dat je hier achter gekomen bent. Het is toch bijzonder he, hoe ze dan weer lekker in hun vel zitten, zonder al dat 'gezonde', eh, wat wij gezond noemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig is dit 'n allergie waar ze overheen kan groeien .... Laat jij je kinderen trouwens testen op coeliakie?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn dat de oorzaak bekend is en ze weer blij is als vanouds!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat fijn dat ze weer helemaal happy is. Jasmijn loopt wat voor op onze kleine man. Ik vind het erg leuk om altijd bij jou te lezen wat ons nog te wachten staat ;-) Realiseer mij ook direct dat wij op dezelfde manier straks moeten opletten op de producten met kippenei-eiwit...

    OT: nog bedankt voor je gesigneerde boek! Het was nog even druk hier, maar ik ga er dit weekend eindelijk in lezen. Leuk!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat leuk om te lezen allemaal, en wat leuk dat jij op mij reageerde, zodat ik nu jou kan lezen!

    BeantwoordenVerwijderen