maandag 7 maart 2011

Een mespuntje moeder

Je hebt je leven op orde. Een leuke baan. Fijne relatie. Goede vrienden. Een huis. Een boom. Beestjes in de tuin. Toch mis je wat. Je leven is als een goede, voedzame, maar zoutloze soep. Je wilt een gezin, kinderen, dat maakt je mooie leven af.

Je wordt moeder. Niet één, niet twee, maar drie keer. Het moederschap, het gezin, het is alles wat je ervan had voorgesteld. En meer. Het is lawaaiig en gezellig. Er is veel liefde, veel knuffels, kusjes. Veel poepluiers, viltstift op de muur en gesmijt met eten. Het is veel. Het is druk. Dat had je wel verwacht.

Maar soms wordt het té veel. Het moederschap neemt je leven over. Je raakt jezelf kwijt. Vooral in het begin. Vrienden zonder kinderen ergeren zich, je praat over niets anders, baby’s, peuters, poep, melk, opvoeden, slaap of het gebrek eraan. De wereld om je heen raakt in oorlog. Olieprijzen stijgen en dalen. Presidenten worden afgezet of aangesteld. Het gaat langs je heen. Het gehuil, geschreeuw en gezanik dreunt na in je hoofd, uren nadat het gestopt is. De zwangerschapdementie heeft je hersenen permanent aangetast. Was je ooit een intelligente, competente manager, nu heb je moeite een telefoonabonnement af te sluiten. De sportschool, uitgaan, theater, het kan allemaal wel. Maar het kost moeite. Tijd. En energie die je niet hebt. Je leven speelt zich af op speelgroepen. Baby-yoga. Peutergym. Koffieochtenden met andere moeders. De speeltuin en het park. Je relatie staat onder druk door slaapgebrek. Tijdgebrek. Wie de hele dag peuters van zich af moet schudden heeft ’s avonds geen zin in de avances van hun vader. De borsten zijn het domein van baby, niet papa. Je lichaam is veranderd. Vermoederd. Soms voel je je alleen nog maar moeder. De soep is te zout geworden.

Waarom kunnen vaders daar beter mee omgaan dan moeders? De boel de boel laten en op hun vrije dag een potje gaan golfen. Waarom kunnen wij ons zo moeilijk losrukken van onze moederrol? Is het biologisch bepaald dat wij na negen maanden dragen en nog eens negen maanden voeden verslaafd zijn aan deze wederzijdse afhankelijkheid? Nee, besef je: je moet het zelf doen. Jij bent verantwoordelijk. Jij bent de baas. Niet zij. Het is niet papa’s fout dat hij wel gaat golfen. Het is jouw fout dat jij het niet doet.

Dus je pakt je leven aan. Deelt je tijd in. Deelt je tijd op. Je bedenkt bezigheden die te combineren zijn met kinderen. Jouw eigen bezigheden. Je diept oude dromen en idealen op, waar je zonder fulltime werk buitenshuis eindelijk de tijd voor hebt. Tijd die je néémt. Tijd die je máákt. Je schrijft het op. Je schrijft een boek. Een blog. En nog een. Jouw schrijven, helemaal van jou. Wat schrijf je? Over de kinderen. Verhalen voor kinderen. Want die zoute soep, die smaakt je goed. Voor geen goud wil je terug, wil je ze kwijt. Het is gewoon een kwestie van het vinden van de balans. Precies dat juiste mespuntje moeder.

14 opmerkingen:

  1. Zo is het, die balans, dat is soms even zoeken en vooral mama's zijn toch veel meer fulltime mama dan dat papa dat zijn, dat valt hier ook op. Als ik al eens "vrij" heb geregeld weet ik ook niet hoe druk ik toch aan de kindertjes moet denken en hoe snel ik weer thuis bij ze moet zijn.

    En weet je, ik moet er niet aan denken dat ze zometeen groot zijn en niet meer de hele dag aan mijn rokken hangen. Het is allemaal zo dubbel soms...

    Eigenlijk bedoel ik dus: je hebt helemaal gelijk en het zo mooi opgeschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kijk, dat is nu precies wat ik zeggen wilde! Je bent me net een slag voor..:-)
    Kanp geschreven en heel herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja ook ik herken het allemaal. Wij lezers hebben er mooi baat bij dat jij bloggen als je eigen bezigheid hebt gekozen.
    Knap dat je het golfen van je man niet op hem afschuift maar het verwijt bij jezelf legt (maar daar is allicht wel een ruzie aan vooraf gegaan :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha Petra, goed gezien, geen echte ruzie, maar er waren wel wat scheve gezichten van mijn kant voor deze acceptatie kwam..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En voor als hij dit leest...hij moet het natuurlijk niet te vaak doen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En weet je Karien ..... de tijd vliegt zó snel ... veels te snel .... en voor je 't weet heb je weer tijd genoeg om alles te doen waar je nu geen tijd voor hebt .... en denk je met weemoed terug aan poepluiers, borstvoeding, gebroken nachten, potjes en en en .... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ho wacht stop! Dat blog, dat ken ik. Dat andere blog ook. Maar een boek? Waar is dat te koop?? Maak eens even heel snel reclame voor jezelf!

    Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Marieke, 't is nog niet klaar, dat wil zeggen, het boek wel, maar het uitgeven nog niet. Er wordt aan gewerkt... Dingen gaan hier op het moment een beetje traag... Hoe kan dat nou? Maar zo gauw het af is komt er hier uitgebreid reclame hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik geloof dat ik dan meer een papa dan een mama ben. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo herkenbaar, als de dag van gisteren. En nu zijn mijn zoons volwassen. Eén is al de deur uit de ander gaat binnenkort op kamers.
    Ik vind moederschap het mooiste en het moeilijkste dat ik gedaan heb.
    Je hebt groot gelijk, je moet echt voor jezelf zorgen want het zijn van die jaren dat ik soms het gevoel had dat er niets meer van mezelf overbleef en dat ik af en toe voor de rust een boekje mee nam en op het toilet ging zitten...

    Groetjes, Monica

    BeantwoordenVerwijderen
  11. ha, dat boek op het toilet....héél herkenbaar. En die zwangerschapsdementie : dat gaat wel weer weg. Als een feniks uit de as joh, je zal wel zien. Je komt er nog beter(slimmer, wijzer,intelligenter..) uit dan dat je erin bent gegaan ;-)
    Sterkte hoor, deze moeilijke periode gaat echt wel voorbij. Er komt een tijd dat je ze om 12 uur 's middags moet gaan wakker maken voor ontbijt!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hallo Karien,

    dank u voor de reactie op mijn keukenprobeersels !
    mijn andere blog is http://creamiekes.blogspot.com, moest je daar graag eens een kijkje willen nemen , geen verplichtingen hoor :-)

    Ik ben gelijk volger van je twee blogs geworden ,ik kom zeker nog terug kijken!

    Hihi, geweldig hoe je het moederschap opschrijft, ik heb wel kinderen met een problematiek, dus voor mij nog meer gezoute soep :-)

    Groetjes, Jaimie

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel herkenbaar. Al geloof ik dat het gedeeltelijk wel biologisch is. Mannen kunnen maar een ding tegelijk he, dus bij de golf gaat de rest uit. Maar dat betekent niet dat wij het niet moeten proberen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Geweldig blogje vind ik dit. Want zo is het precies. Applaus!!

    BeantwoordenVerwijderen