maandag 3 januari 2011

Wandelen

‘Een stevige wandeling,’ beval de verloskundige aan, ‘dat wil de boel nog wel eens in gang zetten.’ Ik moet nog ruim een week tot mijn uitgerekende datum. Oefenweeën heb ik genoeg gehad. Tijd voor actie. Alleen, het grauwe januariweer nodigt niet uit tot wandelen. En ik ben moe. Maar binnen worden de kinderen baldadig. Ze moeten worden uitgelaten. Dus we gaan. Laarzen en jassen aan, mutsen op, op naar de Village Green. Een erg stevige wandeling wordt het niet. Zo groot is de Green niet. En zo hard lopen Tijm en Linde niet. Maar de frisse lucht is fijn. De kou leidt af.
Tijm en Roel schoppen de voetbal over. Linde rent rondjes over het blubberige gras. Ze valt voorover, met haar neus in de modder. Ik zet haar overeind. Ze kijkt beduusd naar haar vieze handen, dan naar mij. ‘Bah.’
Ik veeg de modderhanden af aan mijn broek. We lopen over het paadje naar beneden, langs de vijver, de eendjes, de brug. Terug omhoog naar het veld.
‘De berg op,’ wijst Tijm.
Tijm en Linde rennen naar boven. Ik duw de lege buggy erachteraan. Tijm en Linde rennen de heuvel weer af.
‘Ready, steady... go!’ roepen ze.
Nog een keer, en nog een keer. Ik kijk ernaar. Roel loopt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. ‘Kijk nou naar ze.’
Linde, kleine hobbelende kabouter met een roodwit gestipte muts. Tijm, stoere jongen in zijn laarzen. Ze rennen op, ze rennen neer.
‘Ik ben zo gelukkig,’ fluistert Roel in mijn oor. Ik knik. Ik ook. Alleen zijn mijn tenen zo koud. Mijn buik zo zwaar.

‘Kom,’ roep ik, ‘we gaan door het bos.’
Tijm twijfelt. ‘Is daar geen wolf dan?’ vraagt hij bezorgd.
‘Nee joh,’ antwoord ik. ‘Die woont in het grote bos. Dit is het kleine bos.’
Klein bos is nog een te groot woord voor het groepje bomen waar we doorheen lopen.
Daar komt Roel aan. ‘Daar is papa,’ wijs ik. ‘Als de wolf komt dan weet hij daar wel raad mee.’
‘Ja,’ zegt Tijm opgelucht, ‘dan komt hij met zijn bijl en jaagt de wolf weg.’
‘Precies,’ zeg ik en loop het bosje in.
Geen wolf, wel een speelse Deense dog belaagt ons. Tijm verschuilt zich achter mijn benen. ‘Hij eet de bal op!’ paniekt Tijm.
‘Nee, hij wil gewoon spelen.’
Maar voor de zekerheid stop ik de bal in de buggy. We lopen het donkere bosje uit en rond.

Terug op het veld zijn mijn tenen ijsklompjes geworden. Roel en Tijm voetballen nog wat. Linde doet mee. Linde houdt van ballen. Ze laat de bal niet los. Ze knuffelt de modderige bal tegen haar blauwwit gestippelde jas. Als Tijm wil voetballen barst ze in gebrul uit, klemt de bal vaster tegen zich aan. Tijm jengelt terug. Hij is moe. Mijn tenen voel ik niet meer. Het is tijd. Tijd om te gaan. Stevig genoeg gewandeld, denk ik.

Als we de modder van de laarzen, de kinderwagen en uit de gang hebben geveegd strijken we neer op de bank, met warme chocolademelk.
‘En?’ vraagt Roel hoopvol, kijkend naar mijn buik. Ik schud mijn hoofd. Ik oefen nog even door.

15 opmerkingen:

  1. Oh nou, 'hang on' dan maar en sterkte met de laatste loodjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, spannend weer die laatste loodjes... Ben benieuwd wanneer de kleine spruit zich laat zien. Voor straks succes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En toch was het een goede tip van de verloskundige, het was iig een leuke middag. (-;

    Wonderolie dan maar? (Nee hoor, niet doen!)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi verhaal. Hoorde gisteren van mijn Amerikaanse vriendin een verhaal over de 'wonderolie'. Zij had er inderdaad haar bevalling mee in gang gezet, maar vraag niet hoe.......nee geen aanrader!! Nog effekes Karientje. Nog maar max 3 weken...!
    xxmarien

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha, ik ben zelf ook geboren op een mengsel van wonderolie en kinine. Ik wacht nog even voor ik aan dat soort dingen ga beginnen!
    Marien, jij ook succes, jij nog 4 weken maximaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. In ieder geval hebben jullie een leuke dag buiten gehad en mooi geschreven ook :-) Pff, valt niet mee, die allerlaatste loodjes. Ik kón niet eens lopen die laatste week, dus aan deze tip had ik niets gehad. Maar nog maximaal drie weken afwachten dan voor jou? Of is de procedure in Engeland anders? Wel spannend!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ocharme meiske toch....die laatste loodjes, ik ken er alles van...:-(
    ik duim mee voor een snelle en vlotte bevalling... en fietsen en vrijen helpt naar het schijnt, of een goede voetenmassage ;-)
    Vééél sterkte en succes!!
    Maman Verte

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Héél véél succes met de laatste loodjes.....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oooh, het is al bijna zo ver! Bij Nisse hielp die lange wandeling maken wel. 2,5 uur liep ik, steeds trager met die dikke buik, haha, en 's nachts werd hij geboren. Bij Neeltje hielp alleen strippen door de verloskundige met 40w+11d, op mijn verjaardag. :) Succes hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Kwam even kijken of er al nieuws is, maar je bent nog aan de wandel ;-). Succes met de laatste loodjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooi om te lezen; ik zag de beelden erbij hoor, inclusief fluisterende gelukkige echtgenoot. Bij mij hielp een wandeling wel degelijk, maar toen was ik ook net gestript (en dus al een paar dagen over tijd). Misschien is het een idee om snowboots aan te trekken, ten behoeve van je arme teentjes. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Veel sterkte met de laatste loodjes.....groet Roelien!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dat was 3 januari, inmiddels 7 januari. Geboren worden op 8 januari is best cool. David Bowie is dan ook jarig en mijn opa zaliger ook.

    Succes met de laatste loodjes (zag net je reactie bij Wiep dus je bent nog niet echt aan het persen wel?).

    BeantwoordenVerwijderen