woensdag 20 oktober 2010

De terrible tank engine

Gek word ik van Thomas. Tijm’s Barbapapafase is grotendeels voorbij en hij is, als alle Engelse jongetjes, nu fan van Thomas the Tank Engine. En niet zo’n beetje ook. Horendol word ik van het keer op keer voorlezen van de duffe boekjes. Van het eeuwige gejengel hem op tv te willen zien. Nergens ben je veilig voor de blauwe locomotief. Slimme marketeers is de uitwerking van het treintje op kleine jongetjes niet ontgaan en overal grijnst zijn grijze bolle kop je toe. Ik ben al gezwicht voor onderbroeken, een po, een opstapkrukje, sloffen, en in de supermarkt durf ik amper nog langs het yoghurtschap om de keuze tussen vieze synthetische Thomas toetjes en peuterdriftaanval te vermijden.

Nu is hij bijna jarig. Hij wordt drie. Hij weet precies hoe verjaardagen werken. Er komt een feest, taart en kadootjes. En wat wil hij hebben? Juist.
Hij praat over niets anders. Al maanden is zijn favoriete lectuur de folder van de Thomas trein set. Het is een mooi ding, met houten rails en leuke treintjes, klein genoeg dat de grijns van Thomas me niet teveel irriteert. Dat die set er komt is al lang geleden besloten. Maar vooralsnog moet Tijm wachten. En wachten duurt lang. Dagelijks wijst hij aan wat hij wil. Thomas, uiteraard. Maar ook James, Clarabel, Annie, Henry, Gordon, Toby, Emily, Percy en Mavis. Ja, hij kent ze allemaal. En hij wil een tunnel, een station, een brug, een hijskraan. Karretjes. Een olieboortoren. O ja, en rails. Veel rails. Fijntjes leg ik uit dat hij niet te hebberig moet zijn. Dat hij dan niets krijgt. En dat hij lief moet zijn en niet zijn zusje pesten, anders krijgt hij helemaal niets. Hij knikt serieus. Hij zal Linde niet meer pesten. Nog eens wijst hij. Hij wil ook een Spencer. Ik zeg dat het een beetje te veel wordt. Nee, antwoordt hij sluw, die is voor Linde. Mag Linde er ook mee spelen dan? Hij kijkt bedenkelijk.

Soms, heel soms, ben ik blij met Thomas. Soms is hij nuttig. Zo leren de treinen ons tellen. Thomas is één. Edward is twee. Henry is drie. Gordon is vier. James is vijf. Percy is zes. Toby is zeven. Tijm telt mee.

En nu de lepel tijdens het eten niet meer enkel tjoeke tjoeke zegt maar Thomas, Gordon of Percy, gaat Tijm’s mond ineens wijd open. Linde giechelt mee. Ook Tijm’s eigen hand stuurt Henry en Spencer in sneltreinvaart de mond in. Alwaar de trein in de wang gerangeerd wordt. Want doorslikken, dat doen treinen niet. Tijm loopt uren na het eten als hamster rond, met een bolle volle wang. Hoe vaak ik ook in de wang prik en duw en dreig. Dan opeens weet ik wat ik moet toevoegen aan de doos die op de kast staat te wachten tot dertien november. Thomas en de mijnschacht. Waar Thomas langzaam verdwijnt in een diep gat. Of het gaat werken tegen de hamsterwang? Waarschijnlijk niet. Maar Thomas zien verdwijnen in een diep gat, daar kun je je geen buil aan vallen. Hoe dan ook.

9 opmerkingen:

  1. Moest er erg om lachen. Ik zie het/hem voor me. De spruitjes met pijnboompitten waren trouwens erg lekker. Pol had het gemaakt en je proefde nauwelijks dat het spruitjes waren, dus... Oudtante Karina had de volgende ochtend nog steeds die hamsterwang vol eten van de vorige dag. Hoe is het met de voet? Kusjes voor de kleinkindertjes. Oma Eveline

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lang leve de marketeers (-; Thomas is ons gelukkig bespaard gebleven, zoon was van de Bob de Bouwer generatie al is hij er niet zo gevoelig voor. Dochter wel, van "dora" via "hello kitty" naar "disney prinses" en "K3". Ik zou willen dat ze elk spruitje en elke bruine boon een afbeelding van een prinses had...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Haha, dus het zit ook bij ons in de familie? ik geef altijd Roel de schuld, die deed het namelijk ook. En bij het tandenpoetsen moet hij hem uitspugen, dus de ochtend haalt hij niet, haha.
    Ik zal de spruitjes maken! Ik doe wel of het Percy is, die is ook groen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha,ha, die hamsterwangen dat deed onze Middelste ook! Hij is nu 11 en ik kan er om lachen, even volhouden dus...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wij zitten in de Dora fase. Alleen gelukkig slikt Dora haar eten meestal wel goed door. Maar verder begrijp ik je volkomen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hier ook een Dora-fase. Ik kan dat kind niet meer zien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk stukje :-)
    Aan de ene kant weet je dat je hem een plezier doet met Thomas en leert hij ervan, aan de andere kant wil je ook die marketeers niet in de kaart spelen en wil je Tijm ook leren dat je niet maar zomaar alles kunt krijgen. Ik herken het (gelukkig) nog niet, maar het lijkt me best even lastig.

    * Je hebt nog steeds een mail van me tegoed - komt er nog aan hoor! *

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kom even hier buurten. Heel veilig voor overgevoelige hormonen ;-) Mijn dochter vindt Thomas zo af en toe ook wel leuk om te kijken. Ze heeft er zelfs een dvd van. Echter blijven Dora en Diego toch echt favoriet. Dora staat op heel wat van haar kleding, maar daar begint ook Hello Kitty haar intrede te doen. Voor school wilde ze ook geen Dora beker en lunchtrommel, maar met Tinkerbell en voor de overblijf K3.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik moet zeggen dat onze meiden gelukkig weinig last hebben van dit soort verslavingen. Zelfs de Teletubbies, Dora of het Zandkasteel (of wat heb je allemaal nog meer) deed hen weinig. Natuurlijk wel een verdwaalde Teletubbie in huis hier en ook barbies en littles pet shop en dat soort dingen, maar allemaal in redelijk beperkte mate. Gelukkig. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen