De kleine machinist

De stoel schuift knerpend over de houten vloer. Dan nog een stoel. En nog een. De rode houten stoelen van de eettafel. De kleine groene kikkerstoel. De gele berenstoel. Het antieke houten stoeltje met de kapotte rieten zitting. Allemaal op een rij. De kleine machinist controleert. Staan ze netjes in het gelid?

Papa wordt aan zijn arm meegesleurd. De kleine machinist is streng. Zitten, op je plaats. Linde, met kinderstoel en al, moet in de trein. Wat is die stoel zwaar. Mama moet helpen. En gaan zitten, daar. Ook de kleine machinist neemt zijn plaats in, op de locomotief, helemaal vooraan. Met krakend houten poten komt de trein in beweging. De kleine machinist zwengelt de stoomfluit aan, die tettert: ‘Tjoeke, tjoeke, puuu, puuu!’

We gaan naar links, de passagiers zwiepen mee. Dan naar rechts. Papa zwiept het hardst. Pas op, straks vallen we om! Dan zwiepen we naar voren. En naar achter. De machinist zet weer in, alle passagiers doen mee: ‘Tjoeke, tjoeke, tjoeke, tjoeke, tjoeke, tjoeke, puuuuuuuuuuu.’ De machinist trekt aan het koord voor de fluit. Steeds weer trekt hij met zijn arm, steeds harder. Puuuu, puuuu. De trein stuift voort.

Dan stopt de trein, eventjes, en mama klimt eruit. Maar hé, dat mag zomaar niet. De kleine machinist wordt boos, de trein moet immers verder. Maar mama ook. De tafel moet afgeruimd. De afwas gedaan. Dan heeft mama heeft een idee. Kijk, daar is de boerderij. Ja hoor, de koe wil wel mee. Hij mag voorin, bij de kleine machinist, op de locomotief. Het paard, het schaap, de kippen en de konijnen, allemaal gaan ze in de trein. Dan is hij vol. De trein rijdt verder, ‘tjoeke, tjoeke, tjoeke, puuuu puuuu.’

Rustig rijdt de trein door, de hele kamer lang. Tot de tafel schoon is en de afwas gedaan. Dan is het eindstation bereikt, en de kleine machinist moet naar bed. Hij zwaait de trein gedag: ‘bye, bye trein!’ De koe op de locomotief zwaait terug. De trein draait om. Hij gaat op weg naar huis.