De wonderlijke geschiedenis van Wouter de Walvis

Wouter was een walvis. Een kleine, platte, rode walvis. Van plastic. Voor in bad. Hij hoorde bij een boekje. Dat was ook van plastic. Ook voor in bad. Het boekje verhaalde over de avonturen van Wouter. Over de boot, de kapitein, de haai en de scherpe rotsen. Het was een spannend verhaal. Maar het jongetje van wie Wouter was vond er niet zo veel aan. In bad had hij wel wat beters te doen. Spetteren bijvoorbeeld. Samen met Wouter. Want Wouter was zijn beste vriend. Samen spetterden en plonsden ze wat af. En als hij uit het bad moest knelde het jongetje Wouter stevig vast in zijn kleine knuistje. Hij moest mee, naar de aankleedtafel. Naar beneden. Waar de moeder van het kleine jongetje hem stilletjes ontfutselde en hem veilig terugbracht naar het bad. Zodat hij niet kwijt raakte.

Op een keer gingen ze op vakantie, het kleine jongetje en zijn papa en mama. Naar Frankrijk. Wouter mocht mee. Op vakantie maakten ze heel veel lol. Er waren nog meer kleine jongetjes, en met zijn drieen zaten ze in bad. Ze spetterden dat het een lieve lust was. Tot, op een dag ze weer terug naar huis moesten. Mama pakte de koffers in. Maar, ach en wee, Wouter was nergens te vinden. Overal zochten ze. In het bad. Achter het bad. In de kamer. In de tuin. In de koffers van de andere kleine jongetjes. Maar nergens konden ze hem vinden. Droevig ging het kleine jongetje naar huis. Zonder zijn vriend. Terug naar naar Engeland. Want daar woonde hij. De andere kleine jongetjes gingen ook terug naar huis. Naar Nederland. Want daar woonden zij.

Het kleine jongetje werd groter. Hij kreeg nieuwe vriendjes in het bad. Eendjes. Rood, groen, blauw en geel. Vrolijk spetterden ze in het water. Wouter werd vergeten.

Tot op een dag, een half jaar later, er een pakje werd bezorgd. Uit Nederland. En wat voor verrassing kwam er uit het pakje? Jullie raden het al: Wouter. Hoe was Wouter in Nederland gekomen? Hoe was Wouter achter de verwarming van de badkamer van de kleine jongetjes gekomen? Niemand die het wist. Niemand die het raadsel kon oplossen. Maar wat waren de mama's blij dat Wouter was gevonden. En Wouter ook. Blij wilde hij in het bad gaan spetteren met zijn oude vriend. Maar het jongetje was inmiddels veel groter geworden. Hij had nieuwe vrienden. De eendjes. De lege shampoofles. En de tandenpoetsbeker. Het jongetje keek Wouter kort aan, en gooide hem toen aan de kant. Daar lag Wouter dan, op de vensterbank van de badkamer. Droevig dacht hij aan hoe hij vroeger spetterde met zijn vriend in het bad.

Maar toen verscheen er iemand anders in het bad. Een klein meisje, met lichtbruine piekhaartjes. Voorzichtig pakte ze Wouter op en stopte hem in haar mond. Toen spetterde ze hard met hem in het water. En lachte breeduit. Wouter werd er helemaal warm van. Hij had een nieuw vriendinnetje gevonden. Vanaf toen speelden ze vaak samen in het bad, het meisje en hij. Wat was Wouter gelukkig.