In de februarigrauwe miezerregen maakte ik een fotoboek van onze vakantie vorig jaar, op Bali. Daar vond ik deze foto's, dit gedichtje, en op zachte tonen dreef ik terug naar de warme zaal in Ubud waar we de traditionele Legong dans zagen.
Ramayana
ritmisch zingt de gamelan
zalvende tonen uit
blinkend goud komen dansers op
onbewogen, stap na stap
voeten plooien, vingers krommen
oogbollen dansen mee
mijn eigen ogen draaien
weg, op
het puntje van de stoel naast me
zit mijn onstuimige zoon
met grote ogen
stil in veel geluid
Oh wat mooi. Dit hele logje!
BeantwoordenVerwijderenDank je T! Ik wilde het er bijna weer afhalen, het is toch wel wat anders dan wat ik hier normaal opzet... maar nu zal ik het laten staan...
BeantwoordenVerwijderenMooi moment om zo'n herinnering op te halen!
BeantwoordenVerwijderen