Jasmijn, ruim drie weken oud, ontwaakt langzaam voor de wereld. En de wereld voor haar. Overdag kijkt ze geïntrigeerd de kamer rond met haar donkerblauwe kraaloogjes. Op schoot, in de wipstoel of in de box. En ’s avonds slaapt ze. We bekennen, van zeven tot tien wel eens op papa’s buik. Dat is een genoegen dat papa zich nu nog niet wil laten ontnemen. Zo’n klein warm lijfje op zijn borst geplakt, geheel en al overgegeven aan een diepe, roerloze slaap. Veilig en vertrouwd bij papa. De jongste dochter, nu al verwend.
Na de laatste voeding gaat ze in de wieg. Huilen doet ze zelden. Slapen lang. En hoe. Zich knorrend uitrekkend laat ze zich in haar wieg leggen. Sliep ze nog muisstil en vredig op haar vader, in bed doet ze dat niet. In haar slaap pruttelt, kreunt, mummelt, urmt, murmelt, sputtert, gromt en knort ze de hele nacht. Heel schattig. Maar minder fijn als je er naast probeert te slapen. Voor papa dan. Mama is dovig en slaapt er vrolijk doorheen, uitgeput van baby’s, peuters, ontstoken baarmoeders en narcose. Bij luidkeels huilen wordt mama pas wakker. Maar dan heeft papa al meerdere knuffels, aaien en zoenen toebedeeld. Tot hij uiteindelijk de baby doorgeeft aan slapende mama voor haar portie melk. Papa is moe.
We noemen haar Knorrie. Knorrie slaapt. Knorrie slaapt goed. Een of twee keer wil ze ’s nachts aan de borst. Tussendoor slaapt ze. Knorrend. Nu heeft ze een verkoudheid te pakken en snottert en snuft ze er nog bij. En papa hoort uitstekend. Papa wordt steeds moeier. Valt hij tegen de ochtend uitgeput in slaap dan is om zeven uur grote broer weer paraat. Die wil bij papa en mama in bed. Ook hij is niet stil. Hij draait, wentelt, krioelt en wurmt. Schopt en slaat om zich heen. Trekt aan armen, duwt tegen schouders en zeurt.
‘Melk. Ik wil melk.’
Helaas, hij kan niet even snel aan de borst. De melk is beneden. In de ijskast.
‘Wachten, niet zeuren. Anders ga je terug, naar je eigen bed.’
Hij wil niet terug. Hij zeurt, wiebelt en duwt door. Totdat papa steunend opstaat en hem meeneemt naar beneden. Mama draait zich nog even om, totdat knorren huilen wordt en ook kleine Knorrie haar melk krijgt. Alleen grote zus slaapt nog door, wordt rustig wakker, zingend in haar bed, ver na achten, uitgeslapen en fris.
Morgen moet de vermoeide papa weer aan het werk. De vermoeide mama ook. De operatie is geweest, de baarmoeder schoongekrabd en de kraamtijd eindelijk voorbij. De moeheid zal nog even blijven.
Oei, dat klinkt niet fijn, van die baarmoeder.
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend lief, die Knorrie. En ja, het sloopt, nachtelijk bezoek. Hier was mama altijd de klos omdat ze eerder reageerde dan papa. Sterkte allemaal de komende vermoeiende weken! Gelukkig heb je er ook weer veel moois en liefs voor terug als ik je zo lees...
Zo, dan heb je het wel even heftig gehad zo te zien met die ontstoken baarmoeder. Gaat het al weer een beetje?
BeantwoordenVerwijderenKan papa geen oordopjes proberen? Scheelt een boel lijkt me.
Mijn vriendin heeft van oudsher als bijnaam Knorrie, maar of het van haar slaapgeluidjes komt weet ik niet. Toch maar 'ns vragen. ;-)
Ja, het was niet fijn Toaske, er waren resten placenta achtergebleven... Vrijdag curettage gehad, dagje ziekenhuis, niet fijn, maar hopelijk is het nu voorbij! Ik zal de oordopjes voorstellen!
BeantwoordenVerwijderenEn mamalien, helemaal gelijk, zo veel moois, het is het allemaal waard!
Brrrr, naar verhaal, hoop dat je je snel beter voelt. En knorrende babies, ik weet er alles van, schattig maar slopend. (Op een gegeven moment is de vader hier bij nummer 3 een aantal weken op de logeerkamer gaan slapen. Met borstvoeding was de nachtvoeding toch voor mij en zo kon hij nog enigszins uitgerust naar zijn werk 's ochtends).
BeantwoordenVerwijderenWel weer heel bizonder zo'n klein minimensje :-) En ach je man word vanzelf wel doof voor het geknor ;-) En anders worden het toch oordopjes ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat een naar verhaal van je baarmoeder, hopelijk is het nu helemaal goed!
via, via kom ik op je site kamelenvoer. en via kamelenvoer op k-meel.
BeantwoordenVerwijderenook ik eet glutenvrij. ook mijn jongste dochter is 3,5 week oud. je schrijft leuk, vloeiend, herkenbaar: toevallig heb ik ook net geblogd over ons varkentje ;-)
deze sites blijf ik zeker volgen!
Naar, dat er nog resten placenta waren achtergebleven. Hopelijk knap je snel weer op ondanks de gebroken nachten. Sterkte ook voor je man met jullie 'knorretje'. Manlief hier slaapt dwars door kindergehuil heen; merkte afgelopen nacht ook helemaal niets van complete verkleedpartijen en badtaferelen nadat Bloem tot twee keer toe had overgegeven...
BeantwoordenVerwijderenHopelijk knap je snel op Karien ... mama's en ziek zijn, da's geen goede combinatie ... Grappige bijnaam voor jullie jongste trouwens ;)
BeantwoordenVerwijderen