Singapore in 500 woorden

Schrijven over Singapore is moeilijk. Niet omdat er niets te vertellen is. Integendeel. Ik weet niet waar te beginnen. Om elke straathoek zie je nieuwe facetten van deze wereldstad, deze Aziatische smeltkroes. Elke wijk is anders. Elke wijk is verrassend. Oost en west sluiten naadloos op elkaar aan, lopen door elkaar heen, overvloeien heen en weer. Ik begin maar bij het begin. Loop ik aan de ene kant mijn huis uit dan loop ik voorbij de bouwwerkzaamheden waar Indiase bouwvakkers me met een guitige glinster in de ogen toegrijnzen, in de brandende tropenzon werkend aan een nieuwe luxe torenflat voor bemiddelde Singaporezen. Na de bouwput komt de food court, met zijn tentjes vol eten uit alle windstreken, waar bouwvakkers lunchen naast westerse huisvrouwen met hun boodschappen. Langs de geurige kraampjes van de markt slenteren Filippijnse en Indonesische dienstmeisjes en scharrelen Chinese omaatjes en Maleise tante’s. Arm en rijk vullen hier voor een prikje hun tassen met fruit, groente, vis en vlees. Verder door, langs Chinese winkels zo klein als een garage, waar alle huishoudelijke benodigdheden die je ooit nodig zou kunnen hebben hoog opgestapeld liggen, loop ik langs de HBD flats, de vrolijk blauw en geel geverfde blokkendozen die de sociale woningbouw vormen voor alle minder rijk bedeelde Singaporezen. Nog iets verder en ik duik de MRT in, de Singaporese metro. Glimmend zilveren roltrappen zoeven me de koele gangen in, hypermodern, strak en onvoorstelbaar schoon en fris. Een halte verder stap ik uit, om me naar boven te laten rollen naar weer een andere wereld: de tropisch groene van de botanische tuin. Ik loop onder ruisend loof, langs meertjes, fruitbomen. Daar, onder een eeuwenoude boom doe ik mijn yoga, begeleid door een krijsend koor van cicaden en papegaaien. Naast ons yogaklasje zwaait een groep Chinese bejaarden zachtjes heen en weer in het ritme van de Tai Chi. Als ik verder door zou lopen zou ik bij de kindertuin komen, vol klimrekken, spetterende fonteinen en weetjes over planten. Maar moe en bezweet ga dezelfde weg terug, via oost en west weer naar huis.

Loop ik de andere kant mijn huis uit dan kom ik in een wijk vol condominiums. Hoge hekken onttrekken de tuinen aan het gezicht en ik mis het straatleven van de markt en de HBD’s. Hier leven de mensen binnen, in airconditioned huizen met dichte ramen en aan zwembaden onder koele bomen. Bij de bushalte gaan de bussen naar Orchard Road, waar je alles kunt kopen zover je credit card strekt, Armani, Prada, Zara en H&M. Maar ik loop door, langs het tankstation en de kerk, naar Holland Village. Een gezellig uitgaanswijkje, geliefd bij expats en toeristen. Je eet er Thais, Mexicaans, Japans of Libanees. Je kunt er snuffelen in souvenirwinkeltjes of de ijskoude Cold Storage, de supermarktketen die al ruim tachtig jaar de Britse expat voorziet van producten van thuis.

En zo slingert Singapore door, van luxe flats naar gemoedelijke HBD’s, van groene parken naar rijendikke snelwegen, van oosterse markt naar glimmende supermarkt, van brandende hitte naar ijzige airconditioning. Van grove industrie en havens naar de bankiers in strakke pakken. Van modern design naar fijne Aziatische antiek. Er is voor elk wat wils. Het is schoon. Het is veilig. En ik woon er middenin.