Dertig tenen en heel veel schuim

Vandaag is het vrijdag. Op vrijdag ben ik vrij. Op vrijdag geen haastige douche om kwart over zes. Geen ge-ren, geen boterhammen smeren, rugtassen inpakken en iedereen om kwart over zeven in de auto zien te krijgen. We negeren de zes wassen die klaarliggen en de lege ijskast. Op vrijdag gaan we in bad. 

Het is een geglibber van grote en kleine ledematen. Een gespetter van jewelste. Het bad wordt langzaamaan leger en de badkamervloer natter. We passen maar net in onze kleine Engelse badkuip. Mama, Tijm en Linde. 

Tijm wast voor de derde keer zijn haar. Ook Linde’s pluizenbol moet eraan geloven. ‘Ik geloof dat haar haar wel schoon is nu,’ probeer ik in te brengen. ‘Nee,’ schudt Tijm beslist. ‘Meer seep!’ Dit worden de schoonste kindertjes van Engeland. Gelukkig wordt hij afgeleid door de warme kraan die ik laat lopen om het afkoelende water op te warmen. Hiermee vult hij de nu lege shampoofles en giet het warme water over mijn tenen. Linde ligt op mijn buik en speelt met een klodder schuim. Ik laat mijn hoofd zakken, doe mijn ogen dicht en geniet van het warme water op mijn voeten.

Mijn benen worden versierd met een rij eendjes. Tijm oefent de kleuren. ‘Root eend. Bauw eend. Geel eend. Goen eend!’ De eendjes krijgen een hoedje van schuim. Even lijkt de vrede precair te worden. Linde heeft het gele eendje te pakken gekregen en stopt het in haar mond. Tijm worstelt zich over mijn benen omhoog. Snel zet ik het ‘alle eendjes zwemmen in water’ in. Tijm glijdt naar beneden en neuriet goedkeurend mee. Ik schud mijn benen en de eendjes kiezen het ruime sop. Ook de gele. Missie geslaagd, de vrede hersteld. Ik zak weer onderuit.

Tijm wordt nu een vis zwemt onder mijn benen door naar boven. Door de deining glibbert Linde van mijn buik en gaat kopje onder. Onder het water zie ik haar grote blauwe ogen me geschrokken aankijken. Ik vis haar op en klem haar tussen mijn benen. Gelaten proest ze een paar keer en pakt een nieuwe klodder schuim.

Dan klautert Tijm over haar heen naar het vrijgekomen plekje op mijn buik en nestelt zich in. Met zijn vinger prikt hij in mijn buik. ‘Mama dik buik!’ De opmerking glijdt met het schuim van me af. Vandaag kan niets me deren. Vandaag ben ik vrij.