Puzzelmonster

Van vroeger herinner ik me dat er altijd wel een bepaalde ‘hype’ was in speelgoed. Of het nu hoepels, loloballen of Rubik’s cubes waren, je moest eraan meedoen.

Tijm heeft nu al zijn eigen hypes. Eerst was het duplo. Dit noemde hij toentertijd altijd ‘Bibo!’.
Een veelvoorkomend gesprek tussen Tijm en papa Roel in die tijd:
‘Ga je met de duplo spelen?’
‘Bibo!’
‘Het heet toch duplo?’
‘Bibo!’
‘Leuk hè, die duplo?’
‘Bibo!’
En dat ging dan even zo door. Hij vond ‘Bibo!’ zeggen minstens zo leuk als ermee spelen. Zelf over de telefoon speelden vader en zoon het ‘Bibo!’ spel. Helaas is deze hype voorbij gegaan, inclusief het schattige ‘Bibo!’.

Daarna waren het een tijdlang autootjes. Hij had er wel twintig. En waar Tijm ging gingen de autootjes. Gelukkig hadden we een grote partij gescoord op de rommelmarkt, dus als er eens eentje kwijtraakte was het geen ramp.

Maar de laatste maanden is de grootste hype van allemaal ontstaan: het puzzelen. Als hij wakker wordt is het eerste wat hij zegt: ‘Puzzel!’ Ik bewaar er een naast mijn bed voor noodsituaties, anders word ik meteen uit bed geduwd om mee naar beneden te gaan puzzelen. Ons huis is geheel en al vergeven van puzzelstukjes. Die regelmatig kwijtraken. Waarna meneer vertwijfeld, met zijn armpjes in het ‘waar is’- gebaartje van de crèche door het huis cirkelt. Om een of andere onduidelijke reden noemt hij de stukjes doppen. Dan staat hij daar met zijn handjes geheven me vragend aan te kijken, ‘doppen?’ Gelukkig halen de werksters er elke woensdag een hoop onder het kleed en de bank vandaan. En is er, wonderlijk genoeg, maar eentje permanent kwijt!

Mijn vriendinnen zijn onder de indruk, nog geen twee en in je eentje een puzzel van 30 stukjes maken? Och, denk ik dan, als je 80% van de tijd dat je wakker bent aan puzzelen besteedt dan mag dat ook wel! Oefening baart kunst. Hij doet ook steeds dezelfde paar puzzels. Ze gaan een beetje vervelen. Ja, hem niet, maar mij.

Gelukkig is hij net jarig. En wat krijgt hij van zijn vriendjes: puzzels! Iedereen verontschuldigt zich: ‘Sorry, het is er nog eentje. Ik dacht slim te zijn....’ Maar ik ben juist opgelucht, we kunnen weer jaren vooruit!

Nu maar hopen dat de puzzelfase nog even voortduurt. Het lijkt er namelijk een beetje op dat de volgende hype zich begint aan te dienen: die van de treinen. Het verjaardagskado van papa en mama, geen puzzel maar een krat duplo, is een succes. Hij maakt er meterslange treinen mee. Of hoge torens. Of beter nog, torens op treinen. En nadat we zijn vader een keer van de trein hebben gehaald begint het steeds duidelijker te worden. De volgende fase is de trein fase! Gelukkig staan er op twee van zijn nieuwe puzzels treinen. Kunnen we de overgang nog even rekken!