Vrij verdwalen

Drie maanden Singapore doorkruisen met taxichauffeurs die de weg weinig beter kenden dat ik had me er al een beetje, maar bij lange na niet voldoende, op voorbereid: de weg vinden en berijden in Singapore. Zelfs de tomtom heeft moeite met het ondoorgrondelijke wegennet van Singapore.

Iemand aan de overkant van onze straat is zo ver weg als iemand kilometers verderop, want de weg waar wij aan wonen is breder dan de meeste snelwegen. Acht, tien of op zijn wijdst zelfs twaalf banen breed. Rijd ik het hek van ons complex uit, dan moet ik naar links. Is mijn bestemming echter rechtdoor of rechtsaf, ook dan moet ik naar links, dan snel weer links, slingerend door een woonwijk linksaanhoudend, invoegend op een andere drukke, brede weg tot ik vijf minuten later weer thuis ben, maar dan langs de zijkant aan kom rijden en de weg rechtdoor of rechtsaf kan nemen. Wil ik deze omweg niet nemen dan zal ik linksaf en rechtdoor moeten gaan, om illegaal bij de markt, of legaal bij het volgende kruispunt een kilometer verderop, een Singaporese U-bocht te maken.

Deze U-bocht is fundamenteel voor rijden in Singapore. Maar al te vaak rijd je je doel aan de rechterkant van de weg voorbij en moet je mopperend doorrijden, hopend dat er zich snel een mogelijkheid aanbiedt om te draaien. Een legale liefst. Heel naïef dacht ik dat, net als in Europa, draaien mag zolang er niet aangegeven staat dat het niet mag. Niet waar. Het mag alleen, bleek, als er aangegeven staat dat het wél mag. Dat verklaarde meteen het boos kijkende meisje, dat laatst mijn twijfelende wachten, schuin over de weg bij een stoplicht, bozig vastlegde op haar smartphone. Singaporeans houden zich graag aan regels. En houden niet van buitenlanders, die dat niet doen.

Heb je eenmaal het principe van rijrichting en U-bocht begrepen dan moet je de volgende, essentiële vaardigheid  leren beheersen: het voorsorteren. In de drukke chaos van krioelende taxi’s, bussen en auto’s wordt op het laatste moment van baan verwisselen niet in dank, maar in getoeter afgenomen. Ver voor de kruising moet je bedenken welke baan de beste kans geeft op aanbelanden op de juiste weg. Hierbij moet je niet één, maar een paar afslagen vooruit denken. Een gemiste afslag levert kilometers omweg op. Ondanks duidelijke borden en pijlen op het wegdek ga ik regelmatig, in blinde paniek, op een kruising in de fout. Er kan nog meer fout. Terug naar huis moet ik niet in de tunnel onder het viaduct belanden. Deze komt precies bij ons hek weer boven. Een bocht, die je net niet haalt, zodat je de eerder omschreven kilometers omweg opnieuw moet maken.

Tijdens het rijden breekt koud zweet me regelmatig uit. Ik heb talloze verkeersregels overtreden, de meesten mij onbekend. Ik heb al een parkeerbon op mijn naam en een kras op mijn bumper. Naar school rijden gaat tien minuten sneller dan weer naar huis. Ik verdwaal met de regelmaat van de klok. Ik vervloek bewegingloze files. Maar ik geniet. Van rijden, dwalen, door deze geweldige stad. Elke keer dat ik mijn weg kwijtraak leer ik er nieuwe kennen. Met of zonder gillende kinderen veilig vastgesnoerd in hun stoelen. Rijden in Singapore? Een fantastisch avontuur!